Als de zon komt
Zacht streel je mijn haren
Zonder woorden uit te spreken
Van het verre verlangen
Ik luister naar de gedachten
Die je al strelend
In mijn oor zegt
Dan ineens word ik wakker
Door het geluid van de opkomende zon
En weet weer
Waarom ik je nog
Zo vaak
Zo vreselijk mis
Te wat nou te
Ik hoor je zeggen
Dat ik te ben
En ik vraag je dan
Wat verwacht je nou
Dat ik me aan ga passen
Aan wat men verlangt
Of is niet zo dat
Het beter is dat ik nu ga
Omdat ik
Misschien te ben
Maar als ik niet te ben
Dan ben ik niet
Mezelf
Omzien in de ogen van de nacht
Verkilde gevoelens
Van een gevangen moment
Van de liefde die niet komen kon
Ik kijk naar de duistere kant
Van wat houden van ook betekenen kan
Ik draai me om
Omdat ik even niet meer
Verder wil
De ogen van de nacht
Die me nakijken
Terwijl ik verder
In mijn leven ga
Zoals ik gewend ben
Ach hij ligt daar
In de late avonduren
Loop ik even heel snel
Langs de plek
Waar de as van mijn vader ligt
Ik kijk even naar
Dat wat er nog van over is
Ik raak nog even het steentje aan
Van zijn as
Dan draai ik me om
Zeg dag
En kan er weer
Even tegenaan
Strelende handen op het witte laken
Even nog
Snel langs bij hem
Die mij zo dierbaar is
Maar die ook zo ver
Weg is van mij
Ik raak hem nog even aan
Zeg dan dat ik ga
Bedank hem voor alles
Bedank hem dat hij
Mijn vader wilde zijn
Streel zijn handen
Nog even
Op het witte laken
Om hem zo weer
In al zijn eenzaamheid
Te laten zijn
Gemalen voedsel
Mijn vader
Kan haast niet meer eten
En toch moet hij eten
Hij moet eten wat de pot schaft
Maar het eten gaat zo slecht
Zo moeizaam
Hij krijgt het haast niet weg
Dus gevraagd of er gemalen voedsel mocht komen
Dat krijgt hij wel weg
Helaas dat meisje
Met kennis van zaken
Van nog geen 20 jaar
Zegt dat dat niet gaat
Mijn vader is er nog niet
Slecht genoeg aan toe
Dus ik kijk haar aan
Zeg dan moet hij eerst stikken in het voedsel
Voordat jij
Het gemalen toe staat
Hoe kan je een man van bijna 80
Zo laten stikken in het eten
Terwijl jij niet eens weet
Wat er aan vooraf
Is gegaan
Even is het stil
Dan klinkt er een klein applaus
Van het verplegend personeel
Ik kijk haar aan
En ze zegt dan
Dat ze maar op gemalen voedsel
Over moeten gaan
Omdat ik je gewoon missen wil
Afscheid bij de voordeur
Jij gaat nu weer terug
Naar waar je moet zijn
Ik raak nog even je
Haren aan
Kus nog een keer je mond
Raak nog even heel voorzichtig
Je buik aan
Dan zeg ik ga nu maar
Ik wil je missen
Omdat ik dan weet
Waarom ik nog steeds
Voor jou ga
Laatste streling
Zijn haren nat
Zijn gezicht al droog
Behoefte aan water
Wat niet meer mag
Omdat hij dan misschien
Zich verslikt
Ik raak hem aan
Streel trouw
Zijn gezicht
Zeg steeds
Dat hij mag gaan slapen
Ga nu maar
Het is goed
Het kan
Ik blijf hem strelen
De hele nacht lang
Hij is me zo dierbaar
Zo intens in mijn hart gegaan
Mijn vader die nu als een klein kind
Ineens in zijn bed ligt
Straks komen die tranen weer
Zit ik in mijn beste stemming
Te genieten van een prachtige film
Komen ineens die tranen
Die ik liever niet wil
Zit ik te genieten bij een voorstelling
Die binnendringt
Zit ik ineens weer in gevecht
Met die tranen die
Maar niet stoppen willen
Zit ik bij jou te praten
Over wat jou zo bezig houd
Komen ineens die tranen weer
Die ik zo graag
Zou willen beheersen
Maar die mijn verdriet
Losweken
Zodat ik weer meer
Van het leven geniet
Dan maar snel in de garage
Kerst
Met elkaar
Zonder mijn vader
Die er niet kan zijn
Zitten we aan tafel
Ineens is mijn moeder verdwenen
Is ze weg
Komt ze terug
Ze moest even wat halen
Maar we zagen allemaal
Haar rood omrande ogen
Maar zeiden niets
Omdat ze dat niet wil
Dat weten we inmiddels al
Dus we zwijgen
Ze zegt later
Dat ze in de garage is gaan huilen
Omdat ze nu juist
Pa zo mist
Levengrote foto
Hij is overleden
Mijn oom
Die de grote liefde was
Van mijn tante
Dus het was heftig
Het was intens veel verdriet
Tijdens de begravenis
Blijkt ineens dat ze overal fotos van maken
Ook van de kist
Die er staat
Dan bij thuiskomst
Blijkt een levensgrote foto te liggen
Op de plek waar
Zijn kist in huis heeft gestaan
Later hoor ik
Dat mijn tante
Niet zonder haar man kan
Ze heeft deze foto
Maar in haar bed gelegd
Zodat ze niet zo alleen
Is als ze slaapt
In de armen van de liefde
In de nadagen
Van mijn gedachten
Kom ik hem tegen
Die de liefde
Gevangen houd
In zijn armen
Ik kijk hem aan
Raak dan heel langzaam
Gevangen in de betovering
Van het verlangen
Om het weer te laten gaan
Als er stormen waaien in je hoofd
Kom maar
Schuil maar even
Ik begrijp wel
Wat er gaande is
Jij bent gevangen
Door de storm
Die door je hoofd raast
Die je leven op de kop zet
Je bang
maakt
Kom maar ik begrijp het helemaal
Ik ben er laat de storm maar zijn
Het is goed
Zolang wij maar
Met elkaar
Verbonden zijn
Wat zijn we rijk
Luister naar de muziek van nu
Ik huiver
Vind het niet echt wat
Ik bedenk me wat ik mis
Dan besef ik
Dat de jeugd toch wel heel veel mist
De liedjes met een boodschap
De liedjes die zo mooi zijn gezongen
Door de sterren van toen
Wat zijn wij rijk
Dat wij met deze artiesten
Groot zijn geworden
Hoeveel ik van je hou
Als ik opsta
Langzaam mijn voeten
Het koude zeil raken
Sluip ik voorzichtig
Naar de keuken
Pak voor jou een asbak
Een bak koffie en je sigaretten mee
Breng ze bij je en kruip er gauw weer in
Ik ben zo tegen roken
In mijn slaapkamer
Maar met jou
Er bij mag er best een
Peukje bij in
Zeker als je dan langer naast me blijft liggen
En met me praat
Over altijd
Weet ik dan meteen
Waarom ik zoveel van je hou
Ga maar naar de hemel
Ik steek hem aan
De ballon die naar de hemel zal gaan
Ik zeg heel zacht
Mijn wens voor deze avond
Voor deze nacht
Ik vraag hem of
We samen mogen blijven
Voor heel lang
Dan valt de stilte
Ineens neer
De serene rust die in ons ontstaat
We slaan de armen om elkaar heen
Kijken naar hoe hij gaat
Ik zie hem naar de hemel gaan
En weet dat ik
Misschien nu wel
Mijn wens echt vast heb
Ik kan niet meer wegrennen
Geconfronteerd
Met mijn verleden
Die weer opspeelt
In mijn heden
Nu jij mijn hart raakt
De paniek
Die ontstaat
Omdat ik ineens
Door jou ben geraakt
Ik kan nu
niet meer wegrennen
Ik zal het moeten aan gaan
Het gevecht
Om dit te winnen
Om met jou
Door te kunnen gaan
Wil je mijn tranen meenemen
Als je gaat
Naar daar waar
We allemaal ooit gaan
Wil je dan mijn tranen meenemen
Naar daar waar ze veilig zijn
Wil je dan voor me zorgen
Wil je er dan zijn
Om zo met
Zachte hand
Er voor te zorgen
Dat mijn verdriet
Verdwijnt
Gebedje naar boven
Telkens als ik de liefde
Aanraak
Waarin ik verstrikt zit
Van emoties
Bid ik vaak even naar boven
Vraag ik mijn vader
Om te zorgen dat het goed gaat
Tot dusver
Heeft het nog niet echt geholpen
De liefdes verdwenen allemaal
Dus ik denk dat de gebeden
Niet zijn aangekomen
Of dat er nog een
Veel betere komen zal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten