kroketten

 

Ooit, ongeveer een 5 tal maanden geleden was er ergens in het noorden van het land, laat ik precies zijn, in Musselkanaal, een flat waarin de bewoners elkaar alleen maar goede dag zeiden, elkaar soms een praatje gunden over het weer, omdat ze opgesloten zaten samen in de lift, waar een ieder aangaf, we willen niet bij elkaar over de vloer komen, we willen geen contact met elkaar, alleen op de galerij en in de lift. Die flat is inmiddels behoorlijk veranderd door de komst van mijn moeder. Hoed u had ik misschien even moeten zeggen. Mijn moeder begint meteen met iedereen mee te praten en zegt ook ja dat vind ik ook, dit is nou mijn buurtje, ik ben er helemaal voor niet bij elkaar over de vloer, en zeker ook niet teveel met elkaar praten. Toch ze woonde er nog geen week, of ze zat al uitgebreid aan het tafeltje in de hal waar ze dan leuk zat te kijken en als er dan iemand binnen kwam via de buitendeur dan zei ze liefdevol hallo, en goh waar woont u. Ik woon hier net.. en ging zo maar door, gelukkig zijn het daar allemaal oude mensen, die daar wonen, en dus ja ze kunnen niet wegrennen als ze mijn moeder zien. Ze praat met iedereen, ze lacht lief, legt en kaartje in de brievenbus als ze weet dat iemand ziek is in de flat. Hangt even een kaartje op als ze wat te melden heeft. Ze zit lekker op de galerij aan de kant van haar voordeur waar iedereen langs moet, hangt nu ff wat pindaslingers op voor de vogels en ondertussen kletst ze wat af met iedereen. Ze gaat zomaar onverwachts even bij iemand langs, belt even aan en vraagt dan of diegene misschien zin heeft om even met haar mee te gaan naar Stadskanaal omdat ze even iets moet halen, wat ze niet hoeft, maar wel leuk vind om naar te kijken. Kortom de flat ontdooit, ze beginnen menselijk te worden, de afstandelijkheid is inmiddels ook al behoorlijk op zijn retour en mijn moeder, strooit wat van haar humor ergens neer, lacht lief, kijkt soms dom, grinnikt en ja hoor ze heeft het weer voor elkaar, de buurtjes doen weer mee. Het verhaal van de kleppers is bekend, nu heeft ze inmiddels het voor elkaar, dat ze eten krijgt. Inmiddels heeft ze een zuster in het kwaad gevonden, en daarmee bedenkt ze van alles. Maar het leuke vind ik dat ze is begonnen met als ze eten heeft gekocht dat ze dan de helft, of wat ze over heeft, even naar haar buren brengt of naar haar vriendin met de opmerking, ik heb het over, dus voor jullie voor morgen. De buurman is heel blij, zijn vrouw is nog niet zolang geleden overleden en dus zorgt hij niet zo goed voor zichzelf, dus dat doet mijn moeder dan maar zo af en toe. Het mooie is dat inmiddels diverse buurvrouwen en buurmannen, als ze kroketten gaan halen, meteen wat extra meenemen, oa voor mijn moeder. Zo leuk vind ik dit, het is een flat geworden waar ineens de gezelligheid is, waar door de komst van mijn moeder ineens mensen met elkaar praten, waar mensen aan elkaar denken en op elkaar gaan letten, Het begint er een drukke bedoening te worden, maar ik vind het geweldig, ik hou hier zo van. De zorgen die ik me ooit heb gemaakt dat ik mijn moeder uit haar vertrouwde Mussel liet verhuizen in verband met de toekomst, als je in Mussel woont, en je hebt geen auto meer, dan kom je nergens meer, zelfs de plaatselijke buurtsuper gaat verdwijnen.. dus.. het is afschuwelijk als je daar nog woont en afhankelijk bent van openbaar vervoer, dat daar niet komt.  Kortom ik ben blij op haar en zeker op hoe ze het voor elkaar krijgt dat de flat ineens socialer begint te worden..