Vandaag was weer eens een dag die zo onverwachts was dat ik eigenlijk er alleen maar om kan lachen.. en ergens ook blij ben. Met een aantal collegas zat ik in een vergadering in de middagpauze, en we spraken over de kinderen die we begeleiden etc, maar ineens werd het heel donker in de kamer. mijn mede vergaderser zei meteen: "Oh jee, is het de senseo die stuk is...." Maar gelukkig 1 blik op de gang en ja hoor de hele school zat zonder stroom... met als gevolg dat je er dus achter komt hoe kwetsbaar je bent als school, want ineens je hele ict afdeling is uit de running, nergens meer internet, nergens meer nog mogelijkheden om les te geven met de laptop etc.. gevolg.. we zaten even met de handen in het haar.. Gelukkig was een leerling erg vindingrijk en die heeft het ruitje van het brandalarm ingedrukt met als gevolg.. juist alle sirenes gingen af.. het was een lawaai, en ik werd er stil van.. maar was stiekem blij omdat nu eindelijk, hoewel ongepland, en iets wat ik al jaren roep dat we dat moeten doen, in de pauze moest er ontruimt worden.. en hoe doen we dat.... juist, niemand weet waar ze heen moeten, de leerlingen willen maar 1 ding weg uit die school, die misschien in brand staat.. en een gelukkig een aantal collegas weten precies wat ze moeten doen..maar het is wennen in een pauze en het is inderdaad onverwachts zoals het altijd is bij een oefening, al dan niet gepland, Ik moet zeggen ik ken de regels, ik heb keurig mijn spullen gepakt, ben wel vergeten mijn raam te sluiten maar ben heel rustig met nog 3 collegas naar de plek gegaan waar we geacht worden ons te melden.. en wat zie ik.. wij zijn er alleen en de rest zit op het plein, dus bij de brandhaard, als die er was geweest... het blijkt inderdaad dat het belangrijk is dit vaak te oefenen en zeker in de pauzes omdat we daar goed op reageren maar net de puntjes op de i missen..Toch heeft het wat, want je staat ergens en je hoort gejuich en wat blijkt de hele school is vrij omdat door de stroomstoring er geen les kan worden gegeven dus ja wat moet je dan.. De leerlingen blij en ik ook wel lekker want dan kon ik meteen na het lesgeven lekker gaan sporten dus veel eerder dan anders wat ook lekker is..en dus inderdaad nog even blijven hangen.. in de darkroom van de school.. ineens merk je ook hoe donker onze school is.. en ook hoe we nog steeds niet beseffen hoe we met stroom leven.. Een collega vraagt doodleuk aan de ict meneer of ze wel wifi heeft nu de stroom is uitgevallen... of een andere collega die ineens zegt. ik kan niet naar huis nu ik heb een electriche fiets.... terwijl de fiets gewoon rijd zonder opgeladen te zijn. Ik vind het lachen maar ik denk dat we als school toch nog een keer even moeten kijken naar de ontruiming in een pauze.... omdat we de puntjes op de i missen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten