Surf's up (film)

Ach toen ik  ziek was ontdekte ik dat het ook zo  zijn voordelen  heeft, gelukkig. Deze film had ik ooit gezien bij de kringloop, gekocht, maar nu eindelijk tijd om hem te bekijken, en wat een heerlijke feel good movie, ik vind het genieten. Het verhaal flinterdun, maar ach een animatie die zoveel voor je opent is toch wel echt de moeite waard vind ik, ik heb er van genoten en vind het inderdaad een aanrader.

Recensie van de film:

De hoofdpersonen in deze film zijn verrassend: bij een titel als Surf’s Up denken de meeste mensen tenminste niet direct dat het om pinguins gaat. Erg veel schattige, knuffelbare pinguins hoef je echter niet te verwachten, al duiken er wel een paar op. De pinguins in deze computergeanimeerde film zijn veelal stoere surfers die het sportief tegen elkaar opnemen.

Het verhaal

Dat principe is bij mijn weten uniek. Ik hoor het graag als ik een film uit het verleden over het hoofd zie waarbij pinguins aan surfwedstrijden deelnamen. Dat geeft de film een originele basis om mee te starten. Wat ook origineel is, in elk geval voor een animatiefilm, is de opzet. Surf’s Up is opgenomen in de vorm van een nepdocumentaire. Een documentaireteam besluit surfer Cody Maverick (een pinguin dus) te volgen in zijn sportieve carrière. Bijzonder is dan ook dat deze animatiefilm met een zogenaamde shakycam lijkt opgenomen: alsof het geheel uit de hand gefilmd is, om het een echte real-lifedocumentaire te laten lijken.

Op deze combinatie van factoren baseerde ik mijn verwachtingen van de film. Verhaaltechnisch is Surf’s Up echter verder vrij standaard: bekende thema’s uit allerlei sportfilms doen de ronde: gevallen helden, onsportieve concurrenten, dat soort dingen. Op verschillende momenten is de film daardoor vrij voorspelbaar, wat toch wel jammer is. Het is niet vervelend om het verhaal te moeten uitzitten, maar het is ook zeker niet een van de sterke punten van de film.

Humor

Bij animatiefilms als deze reken ik tegenwoordig standaard op een flinke portie humor. De humor in Surf’s Up valt me echter ook een beetje tegen: er zijn wel leuke grappen te zien, maar de grapdichtheid is nogal laag. Op sommige momenten zit je echt te veel een documentaire te kijken en te weinig een comedy. In veel van dit soort films is de hoofdpersoon zelf grappig, maar Cody Maverick is dat eigenlijk bijna nooit.

De grappen komen meer van de figuurtjes daaromheen. Zijn vriend Chicken Joe is zeker goed voor wat leuke momenten, de jonge pinguins die geïnterviewd zijn grappig én schattig en ook de nieuwe vrienden die Chicken Joe ontmoet, zijn komisch. Al met al is het alleen te mager om dit een goede comedy te kunnen noemen.

Animatie

Dit blijft een onderdeel waar je toch op let bij computeranimatie: hoe is de beeldkwaliteit? Tegenwoordig zijn de verwachtingen erg hoog, al houd je wel in het achterhoofd dat het computerwerk blijft en geen echte opnames. In Surf’s Up zie je twee dingen heel vaak in beeld: pinguins en water. Aan deze zaken is dan ook ontzettend veel aandacht besteed en ze zien er absoluut geweldig uit.

De pinguins zijn zeer gedetailleerd en kennen menselijke nuances die ik bij echte pinguins toch niet aanwezig acht. Dat komt het idee natuurlijk wel ten goede dat de pinguins als menselijk worden gezien. Het water in al zijn vormen en toestanden is prachtig: ik heb nog geen andere animatiefilm gezien waarin dit zo mooi en realistisch was.

Conclusies

Het mooie animatiewerk levert de film wel degelijk punten op, maar daartegenover staan de minpuntjes voor de matige verhaallijnen en de wat schaarse humor. Daarmee staat Surf’s Up niet zo hoog op mijn lijstje van computeranimatiefilms.

Toch is het zeker geen slechte film: de anderhalf uur zijn snel om, je kunt genieten van mooie beelden en als er dan grappen in zitten, zijn ze meestal gewoon leuk. Een prima film voor een winterse zondagmiddag om weer wat zomerse impulsen op te doen.