Terwijl ik langs de container loop bij mij voor de deur, ik de kerstbomen zie liggen van afgelopen kerst, afgedankt, bij het grof vuil gezet, nadat ze met lof trompet, helemaal versierd zijn, hoog zijn geprezen, in huis hebben gestaan, zie ik ze nu liggen hier als afgedankt en hun taak is volbracht... schiet mij het volgende te binnen:
Ach we lezen in de krant dat de ene naar het andere winkelconcern omvalt, is vreselijk voor alle mensen die daar werken. (Zeker voor mijn dierbare vriend Frans, ik vind het wat, om op je 50ste te horen te krijgen dat je werkzame periode na bijna 35 jaar erop zit bij het bedrijf waar hij met hart en zaligheid heeft gewerkt). Dat ze als het ware aan de kant worden gezet, alsof ze niet daar
tig jaar hebben gewerkt.
Daarnaast is het ook heel zuur voor die mensen die een paar manden geleden al te horen hebben gekregen dat ze ontslagen worden omdat hun functie niet meer bestaat. Zij kregen wel de belofte dat als ze eind januari afzwaaien een dikke gouden handdruk mee kregen, dus dat was een wel een zoete appel naast de zure.. maar ja die zure is overgebleven.. omdat het concern niet meer deze zoete appels die ze als doekje voor het bloeden aanboden waar kunnen maken...... het is op, het is leeg, het gaat niet meer.
Natuurlijk maakt het concern een doorstart, dat is begrijpelijk, maar iedereen moet dan wederom solliciteren, dus een brief schrijven neem ik aan met hun cv, en dan tegen een ander soort loon, waarschijnlijk lager, het zelfde werk gaan doen... heel bijzonder weer.
Waarom nu de foto van de kerstbomen, ik zag ze liggen, ik herkende zelfs een boom van de buuf. Ik zie haar nog vol trots met haar dochter deze boom in huis halen,heb hem zelfs opgetuigd zien staan in haar woonkamer. Prachtig versierd, dus ik neem aan dat de andere bomen die er liggen, in totaal 3 dit keer, er hebben al 10 gelegen uit de flat die ik bewoon, of omringende huizen komen, al dan niet hun sporen van dennennaalden en takken achtergelaten hebben in het trappenhuis en lift.... die dus ook in hun volle bloei zijn meegenomen naar huis, in een bak zijn gezet met water, zonder kluit natuurlijk, want ja waar moet je heen met je boom als je op een flat woont. Die dappere bomen, die jaren hebben gezwoegd om zo groot te worden, zodat ze kunnen voldoen aan de eis van een koper voor een mooie kerst....
Ze zijn vol trots gehaald, wie weet is er zelfs wel om gevochten bij de verkoper, zo graag wilden ze deze boom hebben voor in hun huis. Zonder deze boom was het feest niet compleet, was het een ware fiasco, konden ze niet meer gelukkig zijn.
Mijn dierbare vriend Frans kreeg net voor oud en nieuw via de media te horen dat het bedrijf waar hij werkt toch niet verder gaat,, de kerstbomen die zo vol trots zijn binnen gehaald, zijn voor, soms net na oud en nieuw afgedankt... zijn bij het grofvuil gezet, of erger nog, ze zijn opgebrand.....
Terwijl ik zo kijk naar de bomen bij de vuilniscontainer zie ik alle mensen die op straat komen te staan, ze worden afgedankt als oud vuil.. ze worden aan de kant gezet, gelukkig worden ze niet verbrand, maar wel zien ze hun toekomst in rook opgaan.. natuurlijk is het ook zo dat elke deur dit dicht gaat, daar komen nieuwe kansen voor, daar komen nieuwe deuren die open gaan en vaak nog veel leuker en mooier dan de deur die dichtging.
Ik heb met ze te doen, zowel met de kerstbomen, die maar een paar weken mogen stralen, maar ook met al die mensen die, net als deze bomen, gewoon bij op straat worden gezet. Natuurlijk begrijp ik ook wel dat het soms niet anders kan, maar toch...
Gelukkig nieuwjaar wensen aan een dierbare, die net heeft gehoord dat zijn baan verdwijnt is wel heel bizar en vreemd, ik denk dat dat in veel gezinnen is gevoelt... proosten op het nieuwe jaar met zoveel dubbele gevoelens.... natuurlijk weet ik ook wel dat je iemand inderdaad een mooi en gelukkig nieuwjaar wenst, ondanks dat hij of zijn zijn baan kwijt is, maar toch.. het is wel een verdrietig iets.
Ik wens ze zoveel sterkte en wijsheid toe die ze maar kunnen gebruiken.. gelukkig hoeven deze mensen niet naar de vuilnisbelt.. om daar te liggen te wachten tot ze verbrand worden... zij mogen naar het arbeidsbureau om te horen wel of niet een baan... of uitkering.. wat de toekomst ook brenge mogen....
Wat gaan we toch eigenlijk vreemd om met spullen en mensen.. als ik zo de vergelijking maak besef ik ineens dat de wegwerpmaatschappij nu zelfs mensen treft...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten