Elke zondagavond bel ik altijd even mijn moeder om met haar te praten over de week. Dit vind ze gezellig en ik ook, dus dat is goed. Mijn moeder woont bijna een jaar in haar nieuwe flat en ze is er nog steeds dol gelukkig, kan haar geluk niet op en voelt zich daar ook fijn en vrij. Ze heeft daar inmiddels al behoorlijk wat mensen om zich heen verzameld waar ze mee gaat bingoën, gaat kaatsen gaat shoppen etc. kortom ze doet het goed. Ze kwam er echter achter dat de jeugd van Musselkanaal de flat waar mijn moeder woont heeft uitgeroepen als de ideale hang en verblijfplek in de wintermaanden. Ze bellen aan bij iemand, die doet de deur open, dat is al dom van velen, en dan komen ze binnen, ze leggen een steentje tussen de deur en dan kan iedereen daar naar binnen. Dit is natuurlijk voor de bewoners niet echt fijn, omdat ze inderdaad bij velen aanbellen, ze lopen wat te klieren en te schreeuwen, als bewoners naar buiten moeten, moeten ze langs deze kinderen. als ze iets ervan zeggen dat de kids hier zijn, dan krijgen ze een grote mond, of zeggen dat ze bij hun oma zijn. Mijn moeder, een vrouw van een oud politieagent, is niet zo bang uitgevallen, dus zij vraagt dan wie is jouw oma, en als ze dan een naam noemen, vraagt ze waar deze woont, en dan komt haar doodssteek, kom dan gaan we samen even naar je oma om te zeggen dat het niet goed is dat zij daar op de trap zitten. Gevolg is vaak dat de jeugd het hazenpad kiest en dus als de wiedeweer weg vluchten. Opgeruimd staat netjes. Mijn moeder echter, hieruit blijkt weer dat ze verder kijkt dan haar neus, en zelfs de neus van de mede bewoners, die klagen en zuchten maar niets zeggen. Mijn moeder denkt na, bedenkt wat en gaat stappen ondernemen. Ze zegt tegen de wijkagent, dat het niet gek is dat de jeugd daar binnen komt, ze hebben toch niets in het dorp, vroeger was er een jeugdcentrum die dag en avond open was, maar die is nu in het bejaardenhuis gemaakt en dat gaat dicht om 17.00 dus dat schiet niet op. Kortom mijn moeder zegt dan dat ze vind dat er iets moet komen voor de jeugd, een oude schuur of zo waar de jongeren dan kunnen chillen met muziek etc. Meteen krijgt ze het tegenargument dat ze er een prachtige muziekkoepel hebben neergezet, dat er een pracht van een trapkooi is etc, maar mijn moeder zegt meteen, dat dat klopt voor de zomer maar niet voor de winter. De kinderen hebben niets en ze vind dat daar iets aan moet worden gedaan. Ik hou van deze acties van haar, ze gaat niet meteen zuchten en klagen maar pakt de draad op, denkt na en gaat in de actie modus, niet zeuren maar oplossen, of zoeken naar een oplossing,. zo hoort het.
Ze vertelde me ook dat ze het stom vind dat ze op een bovenetage een soort van koffiehuis hebben gemaakt bij haar op het plein, daar is ze het ook niet mee eens, omdat ze vind, dat als je koffie wilt drinken en even wil zitten, dan wil je in de zomer op een terras, en niet eerst een trap op om achter glas te moeten zitten. Dus ze wil de gemeente een brief hierover sturen, haar vriendin in het kwaad vind dat dom en zegt dan ook, dat het voor haar niet hoeft.. mijn moeder komt dan met de opmerking, maar Gina dat restaurant is er niet alleen voor jou, misschien schrik je maar hij is er ook voor andere mensen en die willen dat misschien wel..
Kortom het oude besje van 80 is strijdlustig en gaat het gevecht aan met van alles nog.. vaak denk ik, hoeders van de wet, hoed u.. mijn moeder is in actie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten