( en dan op veler verzoek eindelijk het reisverslag van mijn reis naar Londen in de zomervakantie, voor de trouwe volgers hebben ze hem al kunnen lezen op Polarsteps.)
met nog de ervaring van Berlijn vers in het geheugen, het gedoe op Schiphol, besloot ik het dit keer iets handiger aan te pakken nu ik naar Londen vlieg. Ik besloot om mijn hoge schoenen in mijn rugzak te doen, en teenslippers aan te doen, waar ik prima op kan staan als ik heel lang moet wachten bij de rij voor de douane. zodra ik door de douane ben ga ik dit even aanpassen en dan gaan mijn flipflops in de tas, bij de salade witlof en de i pad en dan kan ik lekker mijn hoge schoenen aan die altijd lekker lopen.. Ik bedacht me later dat Berlijn het niet eens zo gek doet, die zegt gewoon er zijn zoveel plekken waar je door de douane kunt, dus dat kun je gewoon gaan doen.. gevolg je staat niet lang in de rij, omdat het verspreid door de hal staat. ( uiteindelijk bedacht ach die schoenen uit en aan is maar 3 minuten dus wat doe ik moeilijk en dit scheelt een hoop gedoe met bagage. dus uiteindelijk toch maar gewoon vertrokken op mijn hoge schoenen)
Maar goed dit keer geen gekke dingen in mijn koffer, voor zover ik het weet, en volgens mij kom ik dit keer zonder gedoe door de douane, tenminste daar ga ik maar even van uit. het zou me verbazen als ik nu weer mijn koffer moet openen etc. zou me verbazen. Ik zit in een klein vliegtuigje zag ik al maar dat is ook prima.
Moest bij het inchecken wel mijn paspoortgegevens invoeren maar zat wat te klooien met welk nummer etc, maar ook dat heeft zich opgelost gelukkig. De dag ervoor mijn hele huis schoongemaakt, tevens heb ik de vuilnis al weggebracht, alleen het zakje met de laatste restjes moet ik nog even wegdoen maar dat doe ik als ik naar de bus loop.
Het is vroeg heel vroeg zag ik al. half 6 op en uiterlijk 20 over 6 de deur uit naar de bushalte, dan heb ik nog een paar minuten voordat ik in de rij kan gaan staan.. het gekke is ik heb het ervaren en denk nu alleen maar, ik heb daar nu zo geen zin in maar het is zoals het is. ik moet het maar weer ondergaan en maar denken ook dit gaat over. en aan alles komt een einde.. zo hier aan dus ook.
Dus veel te vroeg wakker zo vroeg zelfs zo vroeg dat ik mijn vuilniszak voor on the Road weg kon brengen, was gedraaid, beddengoed opgeruimd, helaas was ik nog niet echt wakker haalde ik meteen een heel stuk vel van mijn gezicht met scheren….en keurig op tijd naar de bushalte, de bus die ik wilde halen had oponthoud met als gevolg dat ik dus 30 minuten achterloop op mijn planning en dus misschien door dit geintje alles ga missen, maar we zullen zien hoe het gaat.
De controle bij de douane zorgde weer voor gedoe.. er zaten 2 appels in, dat moet gecontroleerd worden wegens chemische stoffen, dus ik zo tegen de controleur dat ik het echt niet meer begreep omdat ik er niets geks in heb, hij kijken en het blikt dus twee appels te zijn.. die in de rugzak is niet gezien. Heel bijzonder. Maar het ging snel, daarna door de paspoortcontrole en pars ook klaar, meer dan 2 uur mijn vullen. Dus maar even het museum in van het Rijks, niet zo bijzonder maar ik heb wel even kunst gesnoven. Daarna maar een kop thee, en maar Duolingo doen.
Het vliegtuig had behoorlijke vertraging maar goed dat went, was al blij dat we gingen. Aangekomen in London heb ik eerst maar mijn ov kaart opgeladen wat nodig is in London. Daarna de route uitgezocht waarlangs ik moest om bij Erwin te komen. Dat was erg eenvoudig, maar vooral ook omdat ik inmiddels aardig wat metro’s etc heb gehad dat ik met 1 goede blik al zie dat moet ik zo doen. Ik leer het.
Aangekomen bij Erwin is het zoals het altijd is. We zien elkaar en zijn blij dat we bij elkaar zijn. We praten alsof we elkaar gisteren hebben gezien, heerlijk. Natuurlijk eerst ook het huis verkent. Toch ziet het huis er anders uit als in Nederland, wat ik weer erg leuk vind. Nadat we samen hadden gepraat, wat gegeten, ik mijn spullen uitgepakt had en me had geïnstalleerd in de kamer waar ik mocht slapen, moest erwin nog werken en ben ik gaan dwalen door de wijk waar hij nu woont, maar ja het bloed kruipt waar het niet gaan kan en zo belande ik zo in Brixton. Wat altijd een heerlijke wijk is dit.daar heerlijk rond gelopen alsof ik thuis kwam. Mijn theedrink zaakje heeft het helaas niet overleefd, dus ben ik bij een ander zaakje terecht gekomen. Ook erg leuk om te zijn, maar mis de rust van die andere, of ik zie het mooier voor me dan het was.
Daarna lekker rustig terug gelopen meteen even twee dozen Engelse thee gekocht voor Susan die daar altijd naar vraagt. Ze houd er zo van en tenslotte weegt het niets., nog wat in het park gezeten, om daarna lekker naar huis te lopen en met Erwin te eten. En natuurlijk veel bij te praten tenslotte elkaar 2 jaar niet gezien.
We zijn wezen eten bij de Koerd, heerlijk eten alleen is het tegenwoordig hot om eet en deel te hebben. Dus je moet dan per persoon 2 tot 3 porties bestellen en dan delen.
Vind het eigenlijk niks als ik eerlijk ben ik wil gewoon een eigen portie voor mezelf en dat opeten, niks niet delen. Tevens vind ik de porties achterlijk klein.. het vult niet. Maar goed tijdens het eten hebben we veel gepraat, daarna een hele lange wandeling gemaakt door de omgeving en een prachtig park. Heerlijk zo samen te lopen en vooral te praten met elkaar.
Kortom het is weer goed als vanouds
Geen opmerkingen:
Een reactie posten