Het zit er op...
De dagen waren vol maar wel erg lekker... terug in de trein uitrusten en genieten van het moment waarop ik weet het is wederom volbracht
Het stukje naar Rolde liep ik met gemak, alleen dat ellendige mulle zand stuk. dat was afzien.
Toch merk ik dat ik loop en dat ik geniet van de natuur, de stilte en het vooral helemaal op mezelf aan gewezen te zijn.. niet dat ik mensen schuw ben maar ik vind het heerlijk als er geen mensen in de buurt zijn en ik gewoon kan doen wat ik wil en dus gewoon ook kan lopen en vooral zingen. ik zing zo veel. niet normaal. Van klassiekers die in mijn genen zitten tot liedjes die ter plekke worden verzonnen. of liedjes die ik zomaar ineens zing. en soms zelfs mijn eigen tekst op maak,.. en terwijl ik zo loop te zingen dwalen mijn gedachten langzaam naar mezelf..
Kom ik mezelf op verschillende punten tegen en zie ik mezelf staan en lopen.. heel gek ik kreeg een soort van gedachten flard, dat het wel lijkt dat het Pieterpad een soort levensweg is voor mij.. dat ik daar loop en dwaal.
Ik begon de tocht met Susan, samen begonnen we aan iets.. zoals ook in mijn leven was, ik was altijd met mensen, op een gegeven moment verdween dat.. bleef ik meer op mezelf en deed ik mijn dingen zoals ze nu gaan en geniet ik enorm van wat er op mijn pad komt.
De stukken die ik loop, van asfalt naar klinkers , betonblokken, steen, schelpen, zand, zwaar zand, vermoeiend zand, begroeide graspaden, houten vlonders, bruggen en nog geen tunnels, ergens heb ik steeds het gevoel als of ik door mijn leven loop, bij kruispunt soms gewoon gaan, lopen en weten dit is goed dan weer aarzelen omdat je je afvraagt ga je wel goed.. of dat wat er ineens inkomt, dat je keuzes moet maken.. kies je voor het bekende of pak je het onbekende.. ik ontdek dat ik graag het onbekende wil maar toch op dit moment kies voor het zekere. want dat is iets wat het pad is.. een zekerheid je weet het begin en het einde maar ook hoe het gaat. je weet dat je door heuvels komt etc.. je komt langs zoveel dingen uit het heden en verleden, ook de diverse begraafplaatsen waar je langs komt doen me herinneren aan de mensen die gingen naar daar waar je niet meer bij ze kan komen... en dan de veel wandelaars die je ontmoet die groeten, je dus zien, en soms wat zeggen ,maar ook dat je loopt en dat je iemand ziet en denkt maken dat ik weg kom. dat je snel loopt om wat voor reden ook.. heel bizar
toen ik dit ging zien dacht ik ineens aan dat het eigenlijk een soort levenspad is die je langs van alles voert en je dus confronteert met jezelf en met wat je doet en kan doen. prachtig. Zeker omdat het stuk vanuit Zuidlaren over het terrein ging waar mensen zijn opgenomen met geestesziekten. je komt echt alles tegen.. waar trouwens prachtige gedichten stonden opgesteld. prachtig
Zo dwalend bedacht ik me dat ik het laatste stuk van het Pieterpad niet alleen wil lopen, maar dat ik dan toch met Bas het wil afsluiten, een collega waar ik altijd vreselijk veel lol mee heb, dit het pad ook loopt, net 2 etappes eerder dan mij, terwijl we samen zijn begonnen. hij deed de eerste 4 etappes meteen helemaal. Als we lopen hebben we regelmatig contact met spraakberichten, met opmerkingen en noem maar op, het is gezellig en geiten wat, hebben lol en genieten met elkaar .Het is ook een gevoel van dat je toch elkaar in de gaten houd op afstand en dat is wel zo fijn. Hij loopt steeds met wisselende vrienden, wat ook erg leuk is mede omdat die gasten net zoveel lol hebben en zo in dit contact passen geweldig..
Kortom voor mij is het Pieterpad meer dan een wandeling het is een opschoon pad in mijn gedachten en tevens ook een soort levensles en weg. prachtig.. ik geniet ervan
al weet ik dat straks het stuk komt van Schoonloo naar Sleen wat afschuwelijk schijnt te zijn, nergens een plek om wat te eten en.. heel lang 27 kilometer.. en ach denk ik dan ik heb dat ook tussen Winsum en Groningen gelopen dus ach het is afzien maar wel te doen.
Tenslotte zijn er ook twee sportmaatjes die hem ook lopen, die mij steeds vertellen wat ik kan verwachten en waar ik om moet denken die het doen en die gaan na de wandelingen nog op hun fietsje, soms 18 km naar de plek waar ze een huisje hebben gehuurd.. dat is pas karakter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten