woensdag 4 juli 2018

Show & Tell

donderdagavond hadden wij als 'De Mannen' met elkaar afgesproken om naar de zoveelste voorstelling te gaan van Codarts.. Al jaren lang gaan we hier naar toe om te kijken wat voor nieuw talent er is en wat gaat komen.

Dit keer moesten we, in tegenstelling tot andere jaren niet in het oude Luxor zijn maar in de Stadsschouwburg. Dit was een mooie aanleiding om weer een keer te gaan eten bij onze favoriete Italiaan in Rotterdam, daar hadden we keurig afgesproken met elkaar om 18.00.

Gelukkig zaten we op de eerst rij.

Het was een prachtige voorstelling, er zaten wat mindere momenten in waarin een speler niet echt tot zijn recht kwam, maar wat mij vooral enorm aansprak was de eenvoud, de weinig extra dingen wat vaak niets toevoegt, aan het geheel, het was prachtig.

De Stadsschouwburg leent zich hier ook goed voor, het is een mooi gebouw en als ik Codart was zou ik altijd daar gaan presenteren..

Het enige nadeel voor mij was wel dat naast mij een meisje zat die kennelijk net had leren joelen.. wat ze dan ook met enthousiasme deed.. ik heb me ingehouden maar wilde haar vragen of ze ook oordopjes had... het was niet leuk meer, en ik begrijp het wel, het is enthousiasme voor haar klasgenoten, maar toch.. je zit in het publiek en dat is ook iets waar je rekenschap mee moet houden

Het was een avond waarin ik heb genoten, mede omdat het best wel een soort van donkere voorstelling was, maar het was prachtig om te zien.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten