Was getekend, Annie M.G. Schmidt

Dinsdagavond, onze laatste voorstelling in 2017 bezocht. Het was, als ik terugkijk en bijzonder jaar met prachtige hoogtepunten, zowel op het gebied van Theater ( met dank aan vriend Frans), op film ( met dank aan vriendin Els en de filmclub), op gebied van musea ( met dank aan vriendin Kitty, museumjaarkaart, de mannen en mezelf), geweldige dagjes uit ( met dank aan de postcode loterij, de mannen Rick, Chris, Frans, vriendin Kitty, Marlous, Nadira), geweldige reizen ( met dank aan Vriendin Kitty, Susan, Ankie, Erwin, Chrsitian), kortom een groots en cultureel jaar geweest. Wees niet bang dit is geen terugblik, dit is slechts een aanloop tot wat nu gaat komen.

De laatste voorstelling van het jaar 2017 moet natuurlijk wel met een knaller eindigen, dus dat is dan ook meteen in het Nieuwe Luxor in Rotterdam, ik weet van als ik er naar toe ga, dat ik eerst mezelf door de stad moet proberen te werken met mijn navigatie, daarna een plek moet zoeken waar ik mijn auto kan stallen en ik weet dat ik als ik te laat vertrek heel lang in de file kan staan. En geloof die stond er.. als je om 15.45 vertrekt en dan om 17.30 aankomt weet je hoe dat is gegaan. Aangezien het al bijna de langste nacht is, of de kortst dag ligt eraan of je het optimistisch of pessimistisch ziet, ik ga voor de langste nacht.... dus ik denk dat ik een optimist ben in dit geval. Wel jammer dat je de dag na die langste nacht niet vrij krijgt, zou ideaal zijn, kun je extra lang genieten van je altijd trouwe vriend.  Dus ik had al aan vriend Frans verteld dat ik om klokslag 16.00 me naar Rotterdam zou begeven, dit om te voorkomen dat ik in de file zou staan, dat ik wel ergens wat zou gaan eten en dan maar zien hoe laat we elkaar zouden treffen. Vriend Frans kwam met het voorstel om samen lekker uit eten te gaan, omdat dit dan gemakkelijker was. Dus om 17.30 afgesproken bij Humpreys, een geweldige eettent met een prachtig concept. Gewoon genieten dus.Het eten was zoals altijd bij Humpreys heerlijk en goed.

Daarna gingen we wat vroeger naar Het  nieuwe Luxor, omdat er een prachtige foto tentoonstelling zou zijn over 100 jaar Luxor. Dit bleken foto uitsnedes te zijn van artiesten, waarvan we een aantal niet eens herkenden. Kan gebeuren. Wel was het erg leuk dat Frans na een hoek liep met in mijn ogen de kerstversiering in het Luxor, maar Frans dacht even dat dit attributen waren uit diverse theatershows...

Daarna naar de voorstelling over Annie, je kan me niet blijer maken dan met de liedjes van Annie, ik heb al zoveel cd's van haar liedjes dat het altijd heerlijk blijft om naar te luisteren en te genieten. Zeker haar liedjes uit de musicals heerlijk.

Toch heb ik wat kleine kanttekening bij deze show. Helaas speelt Simone, Simone, ze heeft dan wel een bril op, een pruik en haar kleedstijl past bij Annie maar ik heb de hele avond een verkleden Simone gezien. Ze is een goede actrice, haar emoties, haar stemgebruik etc, maar het is en blijft Simone. Dit viel me op, mede omdat ik haar ook wel eens in de shows heb gezien waar ze liedjes zingt, daar is ze zichzelf en nu pas viel me op dat ze dus altijd gewoon zichzelf is, alleen af en toe met wat andere kleren aan. Daarnaast zitten er prachtige momenten zoals het lied Romeo en Julius, Je zou toch maar 50 jaar getrouwd zijn met dezelfde man.. en noem maar op,. Zoals ik al schreef een feest voor mijn oren deze liedjes.

Een klein detail, ik denk dat de schoenen die ze zochten niet meer te vinden waren in of de opslag of in de diverse winkels met recycle kleding. De schoenen van de meiden waren allemaal hetzelfde behalve 1, die had geen 2 bandjes in een v vorm maar 1, zo ook bij de heren, alle heren van het ensemble hadden die geweldige oude schoenen aan, in twee kleuren behalve 1, die waren helemaal bruin.

Het spel van William, van de andere twee spelers, ik weet natuurlijk de namen niet, waren prachtig om te zien, dat was voor mij geloofwaardig. Toch zit er helaas in de voorstelling ook een aantal wat ik noem platvloerse scene's, weer op het vlak van de goedkope humor, opmerking over seks, de zgn daad die in een vliegtuig word gedaan.. Zoals zo vaak, is dit de goedekope humor die de zaal aan het lachen krijgt, maar de voorstelling heeft het niet nodig, mede omdat er prachtige scenes inzitten en mooie teksten die ook je doen lachen, soms glimlachen..

toch maar even het prachtige lied Romeo en Julius voor de recensie van het stuk

recensie van het stuk:

Het verhaal begint met Flip van Duyn, de zoon van Annie M.G. Schmidt, die op zoek is naar de ring van zijn moeder, maar een heel leven vindt in een met stof bedekte koffer op zolder. Een koffer vol met oude brieven over haar leven vol met geheimen en duistere kanten, waarmee hij in zijn hoofd en eigen fantasie, zijn moeder tot leven brengt en haar probeert te leren kennen.

Wat maakt Annie, Annie? Dat wordt perfect beschreven in de biografie Anna van Annejet van der Zijl. Samen met het script, geschreven door Dick van den Heuvel is de basis en het verhaal wordt versierd met de heerlijke verhalen, versjes en gedichten van Annie M.G. Schmidt.

Een feest der herkenning, met oorstrelende versies van Vluchten kan niet meer, Op een mooie pinksterdag, Zonder jou en Wat voor weer zou het zijn in Den Haag, die worden afgewisseld met het kinderlijke en onbezorgde Margootje, Beertje Pippeloentje en nog veel meer moois. Een absoluut hoogtepunt in de voorstelling is het nummer De laatste dans (Dansen op de vulkaan) dat klein wordt opgezet en erg groots wordt afgesloten.

Zang, spel en dansen wisselen elkaar naadloos af en worden daarnaast prachtig geïntegreerd in Herr Heinzelmann en Foxtrot. Voornamelijk met Foxtrot wordt een uniek showelement toegevoegd door William Spaaij (die zelfs even gaat tapdansen) en het ensemble, waarbij het publiek op het puntje van de stoel zit en zin krijgt om mee te dansen. Een erg grappig moment in de voorstelling is ook de bewust overdreven uitwerking van Jip en Janneke.

De manier waarop de enscenering is doorgetrokken in de moderne tijd, maken Simone Kleinsma weergaloos en bewonderenswaardig in de rol van Annie. Van grappig en laconiek verandert ze moeiteloos in een gevoelige vrouw, wanneer ze in de dramatische verhaallijn rondom haar man, Dick van Duyn, terechtkomt. Vooral het nummer Zonder jou laat het publiek een traan laten.

Jeske van der Staak en tijdens de première Amber Beishuizen spelen beide een fantastische jongere Annie. Flip van Duyn, gespeeld door William Spaaij, komt over als een oprechte zoon die zijn moeder, de vrouw achter de typemachine, beter wil leren kennen. Hij zet deze rol bewonderenswaardig neer en de chemie met Simone is duidelijk zichtbaar.

Wim van den Driessche speelt in de musical twee rollen, hij begint als de vader van Annie en later neemt hij de rol van de man van Annie op zich die hij mooi en ingetogen speelt. Marjolijn Touw is te zien als de toch best strenge moeder van Annie die ze voortreffelijk speelt.

De regisseur, Paul Eenens, heeft hier fantastisch werk afgeleverd. De combinatie van de luchtige scenes vol met humor afgewisseld met drama en diepgang, grijpen het publiek tot aan het eind, dit alles aangevuld met een mooi relatief eenvoudig abstract decor.