meldcode...

na twee en een halve dag trainingen te hebben gevolgd, heb ik eerst maar eens een massage laten doen. Mijn hemel wat kan je toch veel info krijgen en dat moet je ook nog opslaan en verwerken..

Ik moet zeggen dat lukt aardig maar het heeft nog niet vaste grond gekregen. Dus daarom me volledig ontspannen en hopen dat het goed gaat komen.. wie weet lukt het dat het ergens zijn beslag vind.

Maar kreeg op de cursus van maandag en dinsdag een mooie link die door velen zouden kunnen worden gebruikt, de zogenaamde meldknop.nl  ik vond het een mooie en overzichtelijke site. Een aanrader dus voor een ieder in het onderwijs om deze te onthouden en door te geven aan ouders.

Daarnaast kreeg ik al jaren geleden een prachtige site onder ogen voor kinderen van gescheiden ouders , Villa Pinedo, een site waar de kinderen dus met lotgenoten kunnen chatten en praten over wat hun overkomt. Erg goed, inmiddels weet ik uit goede bronnen dat het echt helpt, daar waar wij als docenten of als ouders te kort schieten, pakt deze site het op.    

Maar nu terug naar de meldcode, ik vind het ineens heel verhelderend worden, de man die het geeft is ook erg duidelijk in wat hij vind en hoe hij het ziet, hij geeft ook heel mooi aan dat we naar de feiten moeten kijken. Zoals hij het ons voorlegt, is het ineens duidelijk wat en welke stappen je moet doen. 

Ook geeft hij heel duidelijk aan de cirkel van invloed, dus daar waar jij moet stoppen omdat het is overgedragen. Daar kunnen nog heel veel docenten en hulpverleners van leren, als je het door stuurt is het daar en moet je het laten gaan. Wij hebben al jaren bij ons op de locatie de afspraak als een leerling in handen is van de een of andere hulpverlener, dan doen wij vanuit de counseling er niets mee, we laten het dan.omdat het te verwarrend is voor een kind maar ook vind ik dat we dus het dan daar moeten laten liggen . Soms komt een kind terug en dat is ook prima, dan pakken we het weer op als dat nodig blijkt te zijn.  

Kortom het waren drie zinvolle dagen met prachtige ervaringen en ontmoetingen met prachtige mensen. Soms blijven mensen net iets langer hangen in je geheugen wat een mooi cadeau is

en oh ja eindelijk is ook mijn sinterklaasgedicht klaar... 3 en een halve kantje vol geschreven..

L'Avenir (film)

Gisteren met Heleen en Els naar de film geweest. Deze film sprak ons op de een of andere manier aan, waarschijnlijk omdat het ging over onderwijs en filosofie, dus we zijn er met open ogen en geest ingestonken..Het bijzonder van deze film is dat het een film is die duurt en duurt. Ik betrapte me er zelf op dat ik al om 21.00 op mijn horloge keek, de film begon 20.45 na de voorfilm, en dat ik om 21.10 al weer keek.. De film raakte niets, het was een heel lang verhaal over een vrouw die van alles meemaakt maar het dus niet lijkt te voelen.. er is slechts 1  moment in de film dat je de emotie ziet en voelt, en dat is wel geteld 10 seconden... van de 100 minuten.. voor de rest is het een erg vreemde film... al denk ik dat er misschien wel mensen zijn die mijn menig niet delen maar ik vond het niks.

Recensie van de film:

Regie: Mia Hansen-Løve | Cast: Isabelle Huppert (Nathalie Chezeaux), Roman Kolinka (Fabien), André Marcon (Heinz), Edith Scob (Yvette) e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2016

De Franse regisseur Mia Hansen-Løve brak twee jaar geleden definitief door met Eden, een muzikaal drama over een dj-collectief dat zich in het clubleven van de jaren negentig verliest in een wereld van seks, drugs en housemuziek. Het verhaal was losjes gebaseerd op haar eigen broer, die ook meeschreef aan het script. Voor haar nieuwste film kiest Hansen-Løve een onderwerp dat hier niet verder vanaf kon staan – een echtscheiding op latere leeftijd – maar eveneens nauw aan haar familie verbonden is: net als het hoofdpersonage Nathalie gaven allebei haar ouders les in filosofie.

We volgen Nathalie Chezeaux tijdens een heftige periode van haar leven. Haar man blijkt er na een huwelijk van vijfentwintig jaar al geruime tijd een verhouding met een jongere vrouw op na te houden, ze staat op het punt haar baan te verliezen en haar dementerende moeder begint langzaam af te takelen. Toch probeert Nathalie tussen alle ingrijpende veranderingen door het hoofd koel te houden en door te gaan. In kleine stapjes probeert ze haar leven opnieuw uit te vinden.

Het is een film die veel vraagt van haar hoofdrolspeelster, maar gelukkig heeft Hansen-Løve met Isabelle Huppert – die eerder dit jaar al overtuigend werk leverde in o.a. Verhoevens Elle – een fantastische vertolkster in huis. Huppert speelt de rol op heerlijk nuchtere wijze, wat zo nu en dan leuke scènes oplevert, bijvoorbeeld in de gesprekken met haar aan sterallures lijdende moeder, of een komische aanvaring met een opdringerige belager in een bioscoop, die op strenge, doch beleefde wijze vriendelijk wordt verzocht op te hoepelen. Tegelijkertijd weet Huppert ook op genuanceerde manier de kwetsbaarheden en het verdriet van haar personage bloot te leggen. De onderkoelde reactie op de mededeling van haar man dat hij haar verlaat voor een andere vrouw is haarfijn afgemeten, maar de pijn is direct voelbaar.

Toch wordt L’Avenir ondanks alle misère die Nathalie te verwerken krijgt allerminst een deprimerende of zware kijkbeurt. Dat is grotendeels te danken aan de vastberaden en optimistische instelling van haar hoofdpersonage, die zich niet makkelijk uit het veld laat slaan. Bovendien is het verfrissend om te zien dat waar de protagonist in een dergelijke film plotsklaps alle nieuwe vrijheden van het single leven zou gaan ontdekken, of zich juist direct vastklampt aan de eerstvolgende liefde, Nathalie een stuk onafhankelijker is ingesteld. “Ik heb het geluk intellectuele voldoening te vinden – dat is reden genoeg om gelukkig te zijn” verklaart zij op een gegeven moment, waarmee Hansen-Løves film een licht feministisch karakter krijgt.

Geen hartstochtelijke romances of overdreven sentimenteel gedoe te bekennen dus, in plaats daarvan levert Hansen-Løve rustige, contemplatieve cinema, vol subtiele emoties en filosofische benaderingen, zonder de kijker daarbij al teveel een bepaalde gedachtewijze op te dringen. Het is een prettige kijkervaring om een paar uurtjes mee te lopen in een ingrijpende periode van iemands leven – waarbij de eigenwijze kat van Nathalies moeder als een leuke rode draad in het verhaal fungeert – al blijft L’Avenir uiteindelijk wellicht iets te vrijblijvend om écht een onuitwisbare indruk achter te laten.

Almere

Gisteren was ik afgereisd naar Almere voor een tweedaagse cursus Kanjer training. Dit is een soort van sociale vaardigheidstraining en dus zeker de moeite waard om te volgen en te gaan doen vond ik. Dus waarom zou ik niet de stoute schoenen aantrekken en kijken wat ik zoal nog kan leren. 

Daarnaast dacht ik twee dagen een soort van vakantie is ook niet weg, dus al heel vroeg een kamer geboekt bij een hotel.

Onderweg naar Almere zag ik het al ik was verstandig geweest door een hotel te boeken. Onderweg was het druk. Gelukkig is TomTom gewillig en ben ik eigenwijs en zo kwam ik keurig op
Tijd aan in Almere.  Het gebouw vinden was ook niet lasrig wel was het lastig een parkeerplaars te vinden.  De cursus was erg leuk en boeiend,  toch merk je dat je al heel
Veel dingen al doet. Nu krijg je er soms een naam bij maar je weet dat je het doet. Ook mijn collega Saskia was net als ik wel enthousiast maar ook gematigd.  Het is erg leuk
Om met een collega op een cursus te zitten die je niet zo heel goed kent, je leert elkaar anders kennen en dat is leuk je bouwt een band op.  Ik geniet dubbel.

Na de cursus ben ik even Almere in gegaan,  mooie stad wat dingen gekocht, daarna lekker   War gegeten in de stad en naar het hotel. Het was even zoeken maar de plek maar dan heb je wel wat. Het hotel is niet echt een hotel het is een woonbootje. Erg terug naar de basis dus. Geen WiFi op de boot dus het was een avond in bed onder drie dekbedden tv kijken en ja heerlijk modern Family kunnen kijken.   Moet bekennen dat een woonboot heerlijk is masr wel heel koud op de vloer , zonder pantoffels is het koude voeten.

Besefte me wel dat ik thuis niet de wekker uit heb gezet dus sorry voor de buren het duurt van 6.10 tot 9.37 dus ff doorbijten. 

Captain Fantastic

Zondagavond met de filmvriendinnen naar de film geweest,deze film was echt geniaal, hij laat je lachen, laat je huilen en raakt je op een bepaalde manier. Je gaat ook anders tegen bepaalde dingen aankijken die er gebeuren en die er spelen. Wat is nu wel goed en wat niet.. Hoe is je kijk op het leven en hoe ga je met dingen om die je voor een keus zetten.. Kortom een film om te gaan kijken.

recensie van de film:

Regie: Matt Ross | Cast: Viggo Mortensen (Ben), George MacKay (Bodevan), Samantha Isler (Kielyr), Annalise Basso (Vespyr), Nicholas Hamilton (Rellian), Shree Crooks (Zaja), Charlie Shotwell (Nai), Trin Miller (Leslie), Kathryn Hahn (Harper), Steve Zahn (Dave), Frank Langella (Jack) e.a. | Speelduur: 118 minuten | Jaar: 2016

In een tijdperk waarin capes en superschurken de dienst uitmaken in de bioscoop, is de titel van de tragikomische roadmovie Captain Fantastic op zijn zachtst gezegd misleidend. Buiten het feit dat het hoofdpersonage op het affiche gehuld gaat in een opvallende rode outfit, heeft de tweede speelfilm van schrijver-regisseur Matt Ross weinig gemeen met een superheldenfilm. In plaats daarvan levert Ross een hartverwarmende komedie en familiedrama, dat de kijker hardop filosofische vraagstukken voorlegt over ouderschap en opvoeding in de moderne samenleving, gedragen door een fantastische vertolking van Viggo Mortensen.

Ben en zijn vrouw Leslie keerden de moderne maatschappij jaren geleden de rug toe en verkasten naar een afgelegen hut midden in de Noord-Amerikaanse natuur, ver weg van de bewoonde wereld. Hun idealen droegen ze over aan hun zes kinderen – ieder met een eigen unieke, zelfbedachte naam – evenals alle cruciale vaardigheden om te kunnen overleven in de wildernis. Ook krijgen de kinderen uitgebreid les in allerlei verschillende gebieden: van filosofie tot geschiedenis, natuurkunde, biologie of literatuur, vaak op een niveau van ver boven hun leeftijdscategorie. Wanneer de moeder des huizes in slechte gezondheid in een ziekenhuis aan de andere kant van het land beland, is het nog maar de vraag hoeveel de kinderen aan hun kennis en opvoeding zullen hebben in het grote daarbuiten.

Het is een plot dat vaag een beetje doet denken aan een soort cross-over tussen feelgood Little Miss Sunshine en Into the Wild, in het geval dat Christopher McCandless ooit besloten had een gezin te stichten in de wildernis en jaren later weer terug de beschaving in te trekken. Evenals de eerstgenoemde van die twee titels biedt Captain Fantastic een aardige mix tussen drama en komedie. Veel van de komische momenten vloeien voort uit de scènes waaruit blijkt dat het kroost buiten hun uitstekende kennis en fysieke conditie op sociaal vlak nog de nodige kennis en ervaring ontberen – bijvoorbeeld wanneer de oudste zoon Bodevan op ongemakkelijke wijze een leeftijdsgenote het hof probeert te maken. Tegelijkertijd neemt Ben zelf echter geen blad voor de mond wanneer zijn kinderen een vraag hebben, wat resulteert in een even hilarische als botte uitleg over de bloemetjes en de bijtjes voor zijn jongste telg, nota bene aan de hand van Nobokovs controversiële roman Lolita.

Het middelpunt van de film is echter de fantastische vertolking van Viggo Mortensen als vader Ben, die als een kapitein zijn kinderen door de samenleving probeert te navigeren. Aan de ene kant heeft de afgesloten manier waarop hij zijn eigen, tamelijk socialistische kijk op het leven en bijkomende afkeer van consumentisme, kapitalisme, regels en afhankelijkheid aan zijn kinderen probeert door te geven haast iets weg van een commune. Tegelijkertijd slaat de twijfel toe wanneer blijkt hoe bijzonder veel fitter en pienterder de kinderen blijken dan hun videogame- en smartphoneverslaafde leeftijdsgenootjes, die nog niet in staat zijn de meest basale geschiedkundige feitjes uit te leggen: is Ben nou zo gek of de wereld om hen heen? Of schuilt er wellicht nog een andere motivatie achter zijn onorthodoxe opvoedmethodes?

Genoeg gedachtestof om over na te denken dus, zeker wanneer in de laatste akte toch een keerzijde lijkt te zitten aan de iets te roekeloze aanpak die Ben hanteert. Wellicht is dit ook het punt waarin regisseur Ross iets te langdradig naar een te netjes afgewerkt einde toe probeert te werken. Hij had iets sterker stelling kunnen nemen in de vraagstukken die hij zelf oproept. Een klein puntje van kritiek, maar het doet gelukkig weinig afbreuk aan de warmte, humor en emotie die Captain Fantastic teweeg weet te brengen. Een schitterend gezongen uitvoering van Sweet Child O’Mine aan het slot is hierbij de kers op de taart. Een prachtige viering van het leven, onafhankelijkheid en excentriciteit.

American Football

Vandaag hadden we op de sportschool de American football bootcamp.

Meestal doe ik op de zondag de cross, maar ja dit is weer een nieuwe uitdaging en dus ga ik meedoen, Ik ben erg van dit soort nieuwe dingen uitproberen. Mijn sportmaatje is helemaal in de sfeer van American Football en traint af en toe met de spelers van het Alphens team mee.  Vorige week zondag is hij zelfs mee gegaan als Rookie om mee te doen met een soort van oefenwedstrijd.

Kortom ik had er zin in vandaag, een training van 2 uur met echte spelers van de American football crew in Alphen.

Om 10 uur kwam ik eerst twee andere sporters tegen die me heel verbaasd vroegen of ik het wist dat er vandaag geen cross was, ja dat wist ik, ik had me tenslotte al ingeschreven voor deze bootcamp.

De training begon me een korte warming up, om daarna het echte werk te gaan doen, gooien met een bal, wat een speciale techniek vereist, namelijk dat je je middelvinger op de witte streep legt, dat je dan je ringvinger op het eerste witte vakje legt van de veter en je pink er naast en dan gooien, De bal gaat dan een soort van draaien en dat geeft denk ik snelheid. Je moet hem vangen met , als hij laag is met je pinken tegen elkaar, en als hij hoog is met je vingers tegen elkaar.. kortom veel techniek waar ik zelfs nu nog niet de ballen van snap.

Dit hebben we een klein kwartiertje geoefend en toen kwam het echte werk, de bal werd gegooid en wij moesten hem in de loop vangen.. dat ging een paar keer aardig bij mij, een keer ging een bal wat te hard en raakte mijn schouder, het deed geen pijn dus dat was geen probleem, ik besef ook heel goed dat ik niet aan dit soort dingen mee moet doen als ik niet ook voor de gevolgen in ga staan.

Het eerste gedeelte was erg gaaf om te doen en we hadden ook vreselijk veel lol. Zeker met die jongen gasten geniet ik altijd, de humor en de lol en dat klieren met elkaar. Zo hadden mijn sportmaatje van mij  een oud leerling van mij te pakken, hij moest mijn oud leerling tegenhouden, die moest een pion aantikken, dus terwijl hij daar mee bezig was, ging ik meteen via de andere kant rennen en raakte de pion aan, die kop van hem.. heerlijk.  Dat zijn de geintjes die je dan uithaalt

Nadat we behoorlijk lekker beneden hadden gewerkt zijn we naar boven gegaan waar een circuit was met bankdrukken, dead lifts, iets met een zware stang optillen, met sit up, met box jumps etc.. kortom een heel intensieve training van een uur, en dus kapot.

Aan het einde van de ochtend hebben we nog even mee gedaan aan de roei uitdaging, in 2 minuten zoveel mogelijk kilometers maken, Het stomme is je begint heel snel en hard en dan bij een minuut ben je gewoon dood.. en dan moet je nog een minuut, dus eigenlijk zou je het anders moeten doen, rustig beginnen en later opbouwen naar sneller maar ach het is fun.

Na afloop kregen we allemaal een kop koffie of thee, met pepernoten om de verbrande calorieën er maar weer aan toe te voegen   aan ons lijf.. dus heerlijk, lekker napraten en genieten met elkaar.

en als geintje heb ik toch even snel een blauwe plek gegrimeerd om zo Danny even te laten schrikken.. kon het niet laten.. dus deze plek is nep

lotus en game experimence

 Gisteravond was een heerlijke maar drukke avond, zo druk dat ik niet eens een voet in de sportschool heb kunnen zetten. Na mijn school, waar ik heerlijk heb gewerkt, meteen door naar huis, snel spullen inpakken en om half 5 zou Ankie komen om mij op te halen voor een klus in Zevenhuizen. Onderweg hebben we natuurlijk heel veel lol altijd en al helemaal blij met dat er file was, konden we wat langer praten met elkaar. Bij aankomst waren we even het spoor bijster welke zaal we moesten hebben, sorry Ankie wist even niet welke zaal we moesten hebben, maar verder was het prima. Een heerlijke avond gehad en we waren vroeg klaar. Onderweg naar huis, vloog ons ineens een zwaan voor de auto, gelukkig net aan de zijkant, we hebben zijn vleugel geraakt, en ondanks dat we wilden stoppen, kon dat niet achter ons zat een andere auto, dat als we zouden remmen we dus de pineut waren. Dus een eindje verder op zijn we gestopt. Gelukkig zat die auto achter ons ook meteen een aan de kant van de weg en vertelde al dat het een zwaan was. Maar dat teruggaan geen zin had, het was niet heel ver, er was al een vrachtwagen met volle vaart over de zwaan gereden, dus we konden niets meer doen. Na deze trieste mededeling, mede omdat we zwanen allebei zo mooie beesten vinden zijn we dus maar verder gereden naar huis. Toch zit er meteen een ander soort sfeertje in de auto dan.

Gisteravond was ook de game experimence, dus omdat we vroeg waren kon ik er toch nog even gaan kijken. Ik was donderdag ochtend al naar binnen gelopen bij de afdeling ict, omdat ik namelijk altijd even kom aan het begin om ze te helpen op te starten. Dit keer kon ik dus niet dus ik had een hele tas met chocoladeletters en banketstaaf bij ze afgegeven. Dit om ze heel veel energie te geven. 

Gelukkig kon ik toch nog snel even kijken, dus ben ik langsgegaan. Het zag er prima uit, mooi aangekleed weer en het thema was weer gaaf. Ze hadden een prachtig parcours uitgezet door de school waarbij die gasten dus muntjes konden verdienen. Ze moesten van alles doen en moesten binnen een bepaalde tijd het halen. 8 opdrachten met  soms onmogelijke obstakels, toch hebben ze het gehaald en deden ze het helemaal gaaf en goed. Ik ben met 1 groepje meegelopen en heb ook erg genoten van het spel en hoe ze het speelden. Prachtig.

Na een uurtje ben ik eindelijk naar huis gegaan waar ik even nog tv heb gekeken en daarna mijn bed heb gezocht. Wat een heerlijke avond was dit terwijl het heerlijke avondje nog moet komen.

Ben altijd weer supertrots op wat mijn schooltje dan doet op dit gebied, elk jaar weer zijn het grote evenementen waar de leerlingen toch heel erg van genieten en ook de organisatoren genieten helemaal.

Spreuken (2016-04)

Chocolade lost geen problemen op 

maar dat doet een appel ook niet

Het leven is als een verhaal

het maakt niet uit hoe lang het is

als het maar goed is

We zitten allemaal in hetzelfde schuitje

alleen de een roeit en de ander zit 

te vissen

Duizenden sterren in het heelal, slechts

één is er van goud

Duizenden mannen op de wereld, 

slechts één van wie ik houd.

Logica brengt je van A naar B

verbeelding brengt je overal

(Albert Einstein)

Alles verandert, zelfs de manier 

waarop de dingen veranderen

Geluk is niet de afwezigheid van

problemen maar het vermogen om

ermee om te gaan

februari met vorst en wind

maakt weldra de Pasen blind

Als je troebel water met rust laat,

word het vanzelf rustig

(Lao-TSe)

Door de barsten in je wereldbeeld kun je

het mysterie zien dat er achter ligt

doet me denken aan de actie

al is het plaatje niet helemaal toepasselijk toch een pijnlijke situatie deze ochtend...

Het doet een beetje denken aan een actie van Henk Krol... een tijdje geleden, hij stuurde een felicitatie aan iemand die overleden was. 

Gisterochtend kreeg ik plotseling een mail van een dierbare vriendin van mij die vorig jaar is overleden. Heel bijzonder mede omdat ze dus niet meer is. Ik weet dat haar facebook acount is opgeheven maar ook dat ze dus nooit meer een mail kan sturen.

Het gekke is dat het me dus raakt, en dat ik boos begin te worden omdat ik niet begrijp hoe mensen, of waarschijnlijk een of andere computer dit durft te doen

de tekst was als volgt:

Dear friend!

WE've met some cool people at a very nice place yesterday, just take a look at who they are 

Very truly yours,""

Natuurlijk heb ik net even  de link weggehaald omdat ik bang ben dat iemand misschien per ongeluk deze aanklikt en beland op een site waar er van alles mis gaat.

Ik ben erg geschokt over dit gebeuren alsof die vriendin van mij vanuit de hemel me dit toestuurt.. je zou toch maar de man zijn van iemand en je krijgt een mailtje van je overleden maatje.. dan is het toch niet te bevatten

kortom ik vind dit een grote schande

 

Rumag deel 8

Cursus over de meldcode

Vandaag, had ik eerst een gesprek met mijn unitleidster, helaas stond ze in de file en kon ze niet op tijd zijn. Ik had echter afgesproken om een collega mee te nemen naar school, dus ik moest alsnog naar school, jammer had anders heerlijk kunnen uitslapen. 

Was net thuis stuurde mijn unitleidster me een app dat ik wel kon komen ze ging het halen, terwijl ik net op school ben, kreeg ik een appje dat ze toch niet kwam. kortom.. het was chaos.

Toch snel een andere afspraak gemaakt en ben ik vertrokken naar Gouda voor de training meldcode.

Ik heb deze al een keer gevolgd, maar een herhaling is altijd goed.

Dat blijkt ook wel omdat ik het gevoel heb dat we nu een man uit de praktijk hebben die echt goed zijn verhaal weet te vertellen. 

Wat ik het mooie vind is dat ik meteen ook nieuwe inzichten krijg

Zijn geweldige opmerking aan het begin is:

 "Als je een vraag stelt, ben jij verantwoordelijk voor de vraag, als je het antwoord geeft bij jij verantwoordelijk voor het antwoord"

 het is een beetje een dooddoener lijkt het maar het is wel waar natuurlijk.. Ik bedenk me er meteen bij, ja maar je bent als vraagsteller ook verantwoordelijk voor  dat je luistert naar het antwoord.

De hele ochtend vloog om en hij is erg leuk bezig met praktische dingen, zo ook een aantal stellingen waarbij je moest bedenken of je dit wel of geen kindermishandeling vind. Altijd lastig zeker als het gaat om seksualiteit, dat is een heel gevoelig onderdeel. 

Waar ligt de grens tussen licht, matig, ernstig, zeer ernstig en fataal... dat is iets wat ik me afvraag dan.

Is en blijft een lastig punt.

Is het laten zien van porno aan je kind wel of geen sexuele mishandeling etc..

Toch erg leuk om er weer over na te denken. je word ook geconfronteerd met je eigen zienswijze op dingen.

Volgende week deel twee ik ben benieuwd

 

Het is hier geen Hotel...

Een tijdje geleden kreeg ik de uitnodiging om de avond bij te wonen die georganiseerd werd door de GGD.

Dit leek me erg leuk, mede omdat de titel was :" Het is hier geen Hotel", en aangezien ik gek ben op reizen en hotels.. ben ik in.. ik wil dit wel.. en hotel.

De avond ben ik begonnen met vriendin Laura en collega Willem om samen eerst te eten bij Kaas en Koe, of Koe en Kaas, in ieder geval was het er goed eten..

Ik was er keurig op tijd, nadat ik eerst heel snel langs de ophaal punt gegaan was voor spullen die niet bezorgd waren, om de gadget bij mijn kerstkaart op te halen. Hij was al dicht, maar gelukkig hielpen ze me en mocht ik nog snel even naar binnen. Het is prachtig en uniek geworden. een echte must have vind ik... maar meer ga ik er niet over zeggen.

Daarna ben ik dus lekker gaan eten bij Koe en Kaas, een kaasburger van goudse kaas met een cudney van rode ui, een truffel mayo met een zakje patat.. let wel een zakje geen zak... het was genoeg maar dan ook net.. Daarna heb ik natuurlijk een heerlijk sorbet genomen.. kon het niet laten het was tenslotte toch mijn uit eten avond.

Laura ging collega Willem nog snel even naar school brengen en ik ging op zoek naar het huis van Laura om even met de mannen te praten en te dollen maar ja mijn oriëntatie en ook mijn kennis van daar waar Laura woont, laat staan haar huisnummer, was weer eens ver te zoeken. Dus ja ik ben hopeloos verdwaald, toch nog snel even naar binnen toen ik het uiteindelijk gevonden had en even zitten te praten met de boys.. en Erwin.. erg leuk weer. Ik ben gek op die kerels..zo oprecht en open en eerlijk.. genieten altijd als ik ze zie.

Daarna zijn Laura en ik naar de voorlichting gegaan van Het is hier geen hotel, we waren wat laat en dus konden we helaas niet over de markt lopen maar moesten we meteen door de zaal in voor de voorlichting over drank.. inhoudelijk voegde het voor Laura en mij niet zo veel toe, maar ja we hebben wel ons laten zien van de school, tevens hebben we wat kunnen netwerken. Erg leuk vond ik het dat ik vriendin Maroeska ook zag en die kwam lekker naast mij zitten.. erg gezellig

De voorlichting werd ondersteunt door een vlogger over de puberteit, hilarsich

 

Nadat alles was verteld werden we geconfronteerd met theater groep Lev, ik kende ze al en aangezien ik ze al vrij vaak heb gezien, was het voor mij niet meer verrassend wat ze zeiden en speelden, het werd voor mij wat voorspelbaar.

De pauze brak aan en konden we even over de markt lopen.. wat wel interessant is.. daarna kregen we het tweede gedeelte over Sociale media, ook boeiend maar aangezien we zelf ook deze lessen verzorgen was er voor ons ook niet echt veel nieuws onder de zon.. Dus ja.. we hebben een goede avond gehad en het was goed er te zijn.

BHV op school

Gisteravond hadden we een bhv oefenavond op school met de brandweer van Alphen aan den Rijn. Collega en vriend Martin was de organisator dus ik mocht als lotus mijn kunstjes laten zien. 

We begonnen de avond met een heerlijke pizza die door Martijn van school was geregeld, daarna ging ik twee collega's grimeren met letsels, met name brandwonden, in het gezicht en op de armen en handen.

Ze wilden een eerste, tweede en derde graads brandwonden, tevens wilden ze dat er een trui in vast zou zitten, dus dat heb ik ook geregeld, want wanneer ga je de trui/ blouse eraf halen als er brand is geweest..

Na eerst een keer te hebben geoefend werd al snel duidelijk dat de meeste bhv-ers als een soort van blinde kip rennen naar een ongeval en niet letten op eigen gevaar. Dit is besproken.

De "Lotussen" speelden hun spel erg overtuigend, namelijk er was brand ontstaan in de frituurpan met gevolg dat ze dus in brand hadden gestaan. Ik was in paniek weggerend en de bezemkast ingeschoten zodat ik moeilijker te vinden was. Dit was ook een beetje de opzet, kijken of men alle deuren die men tegenkomt controleert.. nee dus ik heb een behoorlijke tijd in de kast gezeten. Moet bekennen dat dit wel bijzonder was.. om weer een tijdje in de kast te zitten.

Daarna hebben we nog een ronde gedaan maar nu met inzet van de brandweer. we hebben eerst een extra lotus gegrimeerd, een dikke blaar in de nek, en daarna haar in een ruimte gezet met heel veel rook waar ze met haar looprek liep en op een baby paste. de andere twee lotussen weer bij het frituur en ik weer in de kast.. heerlijk dat ik er ook weer uit mag. Natuurlijk had ik dikke lol met MArtin en ook met Tim, zijn maatje in crime...

Het hele lokaal stond vol met rook en het was dan ook erg lastig voor de brandweermannen om ons te vinden en ons te begeleiden. wel jammer ergens dat het zo liep maar ja dat kan soms..  We hebben met elkaar wel vreselijk veel lol gehad en ook erg gelachen. Dat is ook heel wat waard tenslotte

Wederom mijn complimenten voor Martijn die  de boel opzet, Martin die verder organiseert en de "lotussen"en bhv-ers. Wat een genot om met elkaar te mogen werken op zon avond.

zeg me hoe ik verder moet (Flard)

zeg me hoe ik verder moet

voor de laatste keer

samen op reis

naar daar waar 

we niet wilden stoppen

met onze liefde

daar waar de trein

van ons geluk

ontsporen zal

jij gaat naar hem

die je meer lief hebt

dan mij

ik vraag je 

hoe ik nu verder moet

nu jij niet meer

verder met

mij leven kan

fantastic beasts and where to find them (film)

Toen een aantal dagen geleden op de mannendag app de vraag kwam of ik mee wilde naar de film Fantastic beasts ... zei ik zonder aarzelen ja. Ik ben altijd gek op de film, vind het altijd leuk om met de mannen uit te gaan, ik geniet van het samenzijn. Dus ach wat we ook gaan doen, of waar we heen gaan, ik zeg altijd Ja... Vriend Frans vroeg zich terecht af of ik wel besefte waar ik heen ging.. en nee dat weet ik niet.. ik ga gewoon. Dit doe ik ook met de voorstellingen die vriend Frans uitzoekt in het theater, ik heb geen idee, maar ik ga gewoon mee, ik vind de wereld soms één grote speeltuin en zie het als een grote grabbelton waarin je dingen pakt, soms krijg je iets leuks, soms wat mindere dingen en soms stelt het niets voor etc. maar het blijft daardoor wel lekker speels in het leven.

Zoals gebruikelijk, gingen we eerst met elkaar uit eten bij onze favoriete pizza tent aan het stadsschouwburgplein, dat is altijd heerlijk eten en ook erg gezellig., daarna gingen we naar de film.

recensie van de film:

Regie: David Yates | Cast: Eddie Redmayne (Newt Scamander), Katherine Waterston (Porpentina Goldstein), Dan Fogler (Jacob Kowalski), Alison Sudol (Queenie Goldstein), Colin Farrell (Percival Graves), Carmen Ejogo (President Seraphina Picquery), Samantha Morton (Mary Lou Barebone), Ezra Miller (Credence Barebone), Johnny Depp (Gellert Grindelwald), Jon Voight (Henry Shaw Sr.), Ron Perlman (Gnarlack) e.a. | Speelduur: 133 minuten | Jaar: 2016

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Met de verfilming van de tweede helft van The Deathly Hallows in 2011 leek het einde van een tijdperk te zijn aangebroken, waarin vele millennials verknocht raakten aan de avonturen van de jonge tovenaarsleerling Harry Potter. Na enkele literaire uitstapjes naar andere genres - onder haar eigen naam en het pseudoniem Robert Galbraith - besloot Rowling toch weer leven in het Potter-universum te blazen. Eerder dit jaar met het korte verhaal en bijkomstige West End-toneelstuk The Cursed Child, nu ook op het witte doek met de start van de spin-offreeks Fantastic Beasts and Where to Find Them, waarvoor Rowling zelf het script voor haar rekening nam. Gelukkig is er in de tussentijd nog niks van de magie verloren gegaan, want van meet af aan voelt de terugkeer in de bekende toverwereld al als een warm bad.

Voor een nieuwe franchise die uiteindelijk maar liefst vijf films zal moeten beslaan, lijkt het bronmateriaal - een kleine encyclopedie vol fabelachtige wezens - op het eerste gezicht vrij summier. Een belemmering is dat echter niet, aangezien het Rowling des te meer vrijheid geeft om met de schrijver van het boek, de rondreizende zoöloog Newt Scamander, aan de slag te gaan. Aanvankelijk komen we niet veel te weten van de mysterieuze dierenvriend die met een merkwaardige koffer vol verrassingen in het New York van de jaren twintig aan land stapt. Behalve dat hij vroeger van Zweinstein werd afgetrapt en enkele banden heeft met een aantal bekende personages. Wanneer zijn meegereisde beestenentourage echter op hol slaat, krijgt Scamander het al snel aan de stok met de plaatselijke Dreuzels en het Magische Congres van de Verenigde Staten.

De verandering van tijd en locatie geeft de ruimte om flink uit te breiden op het bekende universum, waar voorheen altijd binnen de perken van het Verenigd Koninkrijk gewerkt werd. Zo worden we al snel geïntroduceerd aan een hele rits aan nieuwe creaties en personages, die stuk voor stuk aardig worden ingevuld door de cast. Eddie Redmayne is aanstekelijk als de wat wereldvreemde, doch charmante Scamander die als een soort magische Freek Vonk door de straten van New York heen banjert. Hij wordt bijgestaan door Porpentina Goldstein, een plaatselijke ex-Schouwer die weer in de gratie probeert te komen bij haar werkgever, en de goedaardige lobbes Kowalski, een aandoenlijke Dreuzel die vanaf een heerlijk chaotische openingsscène in een bank pardoes wordt meegesleurd in Scamanders doldwaze beestenbende.

Aardig om te zien is hoe de zaken er aan de andere kant van de oceaan er net even wat anders aan toegaan. In de eerste plaats bijvoorbeeld in de terminologie - zo worden de Dreuzels in Amerika bijvoorbeeld No-Maj genoemd, kort voor 'no magic' - maar belangrijker nog op het gebied van toverbeleid, met name het strikte omgangsverbod tussen magische en niet-magische personen. Tegelijkertijd staat er ook een kleine beweging van Dreuzels op die overtuigd is van de aanwezigheid van tovenaars en hekserij in de ban wil doen. Nu schuwt Rowling doorgaans niet om hier en daar een parallel naar de echte wereld door te trekken, maar het is aardig om te zien hoe maatschappelijke kwesties als segregatie, onderdrukking en intolerantie - zeker in het huidige politieke klimaat van Amerika uitermate relevante onderwerpen - aan bod komen. Hier en daar valt zeker een link te leggen met recente ontwikkelingen.

Het geeft de spin-offreeks meteen wat gelaagdheid mee, maar in de essentie dient dit eerste deel vooral als een opstartpunt waarin we geïntroduceerd worden aan een nieuwe wereld, vol nieuwe wezens, locaties en soorten magie. Gelukkig is het een groot plezier om vol verbazing in de ene na de andere nieuwe vondst van Rowling gegooid te worden, waar ook in de vormgeving weer veel detail in is gestoken. Het zou zonde zijn om alle verrassingen op voorhand te verklappen, maar houd alvast een oogje open voor de bijdehante vogelbekdierachtige Nifflers en de wandelende tak Pickett met een hoge aaibaarheidsfactor.

Ook de aankleding en soundtrack zijn wederom dik orde. Van de sets en de kostuums tot de muzikale score: onder leiding van David Yates - bij wie de serie sinds Order of the Phoenix in betrouwbare handen is - voelt alles even vertrouwd aan als altijd. Het tijdsbeeld van de 'roaring twenties', inclusief feestelijke galajurken en swingende jazz-elementen, verandert daar weinig aan. Een kritiekpuntje is dat de film meer dan de Harry Potter-films terugvalt op CGI ten faveure van praktische effecten, ook al zien de computergeanimeerde effecten er voor het merendeel goed verzorgd uit. De grote finale dreigt enigszins in dezelfde valkuil te vallen als vele van de hedendaagse (superhelden)-blockbusters: een golf van grootschalige stedelijke destructie door een ietwat halfslachtig uitgewerkte, gezichtsloze vijand.

Desalniettemin slaagt dit eerste deel glansrijk in zijn opzet. Het vormt een aanstekelijke introductie tot de nog onontdekte delen van Rowlings toverwereld, met genoeg nieuwe hersenspinsels voor zowel de vaste fanschare als de complete nieuwkomers om van te genieten. Hoewel de film genoeg aanknopingspunten overlaat voor de vervolgen - waarin we hopelijk meer te zien krijgen van bijvoorbeeld Johnny Depps Grindelwald of wellicht de Amerikaanse toverschool Ilvermorny - is het prettig dat Rowling en Yates van dit eerste deel een onderhoudend, op zichzelf staand avontuur hebben weten te maken. Wat dat betreft doet Fantastic Beasts precies wat een elke goede avonturenfilm zou moeten doen: het prikkelt de nieuwsgierigheid om nieuwe plaatsen en wezens in dit universum te ontdekken. Een ding is zeker: met Scamander als reisleider en Rowling achter de schrijftafel liggen er nog een hoop verrassingen in petto.