donderdag 30 juni 2016

Codarts

"een eerste toon zwelt op uit een trompet, een jongen loopt de ruimte in, staat stil, opent de mond. Gaapt? Spreekt? Hij huilt Of roept om hulp? Hij zingt. Hij snakt naar adem. Dan spreekt hij, huilt, tiert. Hij ziet de vrouw. En lacht. Zij vindt het mes, zij zwaait, en valt. Of danst zij?
Het publiek is tijdens de Showcase getuige van Pandora’s doos die zich leegt op dit podium: verstilde gebaren, hilarische nummers, indringende beelden, razendsnelle dansen, briljante teksten en als meest indrukwekkend: het lied, het poëtische schurende en woest-mooie lied dat het hart diep raakt.
De Showcase is een overrompelende presentatie van een zinderend muziektheaterjaar. De 50 talenten hebben zich gevoed en ontwikkeld door keihard te werken om zo het brede aanbod aan disciplines te leren kennen en beheersen. Dit proces wordt op de avond van de Showcase voor een volle zaal zichtbaar en hoorbaar gemaakt. Met een snoeigoed orkest en een aantal gerenommeerde regisseurs wordt deze ‘show’ uitgewerkt tot een onvergetelijke theateravond.
En voor het geval u het nog niet wist:
Het talent is breed en verrassend,
Het programma is uniek en grensverleggend,
De Showcase is kunst en genot voor iedereen."

Woensdagavond met de mannen  naar de voorstelling van de circus groep Codarts geweest in het oude luxor in rottedam. Van te voren hebben we eerst met elkaar bij onze favoriete pizzeria gegeten.. die pizzas zijn heerlijk, het personeel aardig en de toetjes te lekker.. kortom met het goede gezelschap is het dan eigenlijk al perfect.

Bij binnenkomst in het oude Luxor, gaat er toch altijd een soort van kleine siddering door mij heen, mede omdat ik het zon lief theatertje vind.

De voorstelling van Codarts zijn altijd inspirerend en ook boeiend.. dit keer sprongen er voor mij twee scene's uit, ik weet helaas de namen niet. Het tweede nummer, gezongen en bij gelicht met de lampjes van de i-phone, was alsof Ella Fitzegerald daar stond te scatten en te zingen .... wat heerlijk. Daarnaast de prachtige monoloog van een jongen over dat hij dood was en voor God verscheen, zo mooi maar ook de kwaadheid die hij bracht.. en dat alle Dictators zeggen.. volgende.. de mooie zin ik heb bedacht dat u hebt bedacht dat u mij geschapen hebt.. en nu ga ik gewoon uw plek innemen.. nu ben ik de nieuwe God met als slot opmerking.. Volgende..prachtig

Een prachtige onroerende scene tussen de ontluikende liefde tussen twee jongens. zo teder en mooi gespeeld en gezongen.. de zin ik ga je lichamelijk pijn doen.. zo prachtig

Kortom wederom een avond vol entertainment van een heel hoog niveau dit keer.. wat een talenten..
ik verheug me nu al op volgend jaar om weer te gaan.







woensdag 29 juni 2016

zij vangt de zon (Flard)

zij vangt de zon
verscholen
in de avond
de zon
die langzaam
de dag verlaat
toch weet zij
de zon te vangen
door haar
stralende lach
zij weet als geen ander
hoe je de zon koesteren moet
daarom zal zijn altijd
de zon omarmen
in een ieder die
zij ontmoet

( speciaal voor mijn nicht Rita die een ongeloofelijke strijd aan het strijden is en steeds positief blijft, gewoon omdat ze dat wil )

dinsdag 28 juni 2016

RoTheater

De laatste drie dagen van het schooljaar staan in het teken van KUNST, en dat met grote hoofdletters en vet gedrukt. We zijn deze drie dagen bezig met van alles te doen op het vlak van kunst, zoals een beeldenroute door het drop, waar de leerlingen dan 4 kunstwerken moeten zoeken en deze moeten fotograferen, om ze daarna te kunnen uploaden in hun digitale lob map.

Daarnaast maken ze een stripverhaal, maken ze een mondriaan achtig schilderij, gaan ze op excursie naar diverse leuke activiteiten, zoals vandaag ging ik met een aantal leerlingen naar het Ro theater.

Het ging al lekker in de bus, de leerlingen waren erg rustig en we genoten van een heerlijke rit naar Rotterdam. Helaas was de chauffeur niet op de hoogte dat we naar het Ro-theater moesten maar reed hij naar Booymans van Beuningen. Kortom even lichte paniek, om daarna via google maps te ontdekken dat we gewoon een klein stukje moesten lopen om bij het theater te komen.

Dus met 60 kinderen door Rotterdam lopen is een hele uitdaging, zeker als er iemand loopt die bowt, ze zijn dan ongeremd ten roepen gewoon die man die blowt, ik ruik het etc.. gelukkig was deze man in hogere sferen en lachte vriendelijk...

Bij aankomt bij het theater kregen we een duidelijke instructie, mochten we gaan zitten in een studio, nadat eerst een aantal leerlingen naar het toilet waren gegaan,  en begon de workshop.

Wat is het heerlijk om te zien hoe vrij deze kinderen zijn geworden door mijn lessen het afgelopen jaar. Ze krijgen de term Tablo en ze weten wat er bedoelt word, ze horen  de bekende dingen die ik ze zeg. Ze kregen opdrachten die ik ze ook geef, maar dan net iets anders, kortom het was erg leuk om te kijken en te zien.

De leerlingen gedroegen zich helemaal top zoals altijd . dus dat verbaasde me niet eigenlijk.

De terugreis was iets rumoeriger maar ach dat mocht ook wel na een workshop. Bij terugkomst bleken ze blij dat ze meteen naar huis konden en dat deden ze dus ook. Dus het was een geweldige morgen met ze

Dit was wel het mooiste onderdeel van de project week. Een aanrader in ieder geval voor andere scholen.

maandag 27 juni 2016

je steeds opnieuw verliezen (flard)

je steeds opnieuw verliezen
elke dag zoek ik
weer even naar je hand
die altijd naast de mijne was
in het luchtledige
voel ik dat je er niet meer bent
de strijd die we samen
hebben gestreden
waarin niemand 
een winnaar is
hebben we beiden
verloren
elke dag opnieuw
voel ik het moment
dat ik je moest 
loslaten
je moest laten gaan
elke dag opnieuw
verlies ik je opnieuw
als ik je hand
niet meer aanraken
kan

zondag 26 juni 2016

Krigen (film)

Zondagavond naar de film geweest met de vriendinnen Els en Heleen. We hadden het verhaal gelezen in de folder en het leek ons een mooie en boeiende film. De film begon met een aantal jonge jongens die in Afghanistan lopen opzoek naar Taliban aanhangers.. Vrij in het begin zie je een jonge soldaat op een mijn stappen, met als gevolg een gigantische knal, en naast mij een mevrouw die keihard gilde.. kortom de hele zaal was meteen bij de les..

Dit is een film die je moet zien vind ik, het is een verhaal over hoe militairen in een crisis situatie handelen en hoe ze daarna soms worden behandeld door mensen die er niet bij waren.
 



recensie van de film:

Regie: Tobias Lindholm | Cast: Pilou Asbæk (Claus Michael Pedersen), Tuva Novotny (Maria Pedersen), Søren Malling (Martin R. Olsen), Charlotte Munck (Kajsa Danning), Dar Salim (Najib Bisma), Dulfi Al-Jabouri (Lutfi “Lasse” Hassan), e.a. | Speelduur: 115 minuten | Jaar: 2015

"Oorlog is slecht, dus de mensen verwikkeld in oorlog kunnen niet anders dan slecht zijn." Dat kreeg Tobias Lindholm, een van Denemarkens belangrijkste huidige filmmakers, vroeger aan de keukentafel te horen. De scenarioschrijver (Jagten, Borgen) annex regisseur (R, Kapringen) heeft die overtuiging van zijn linksige moeder willen onderzoeken met zijn derde regieklus, het voor een Oscar genomineerde Afghanistan-drama Krigen.

Waar veel oorlogsfilms jongens de oorlog insturen om hun eenmaal op het slagveld hun menselijkheid te laten verliezen, wil Lindholm van zijn soldaat juist zoveel mogelijk mens maken. Hij geeft de oorlog in Afghanistan en de Deense interventie daarin een gezicht met Claus Michael Pedersen, de jonge commandant die ter motivatie en uit respect voor zijn vaak twijfels hebbende manschappen mee op patrouille gaat waar hij eigenlijk in het hoofdkwartier de beslissingen moet maken. Pedersen probeert zijn jongens er op die manier van te overtuigen dat zij, door iedere dag opnieuw hun leven in de waagschaal te leggen, wel degelijk het verschil maken.
Thuis in Denemarken moeten zijn eigen jongens het zonder vader zien te rooien. De zorg voor drie kleine kinderen komt geheel op zijn vrouw neer, die haar mannetje staat maar niet kan voorkomen dat de oudste zoon opstandig raakt en de jongste (daardoor) in een moment van onoplettendheid gevaar loopt. Tegelijkertijd is ook haar man verre van veilig, tijdens een heftige beschieting waar zijn eenheid in de val zit en de kogels hem en de zwaargewonde soldaat naast hem om de oren vliegen. In de hitte van de strijd en in een poging zijn manschappen in veiligheid te brengen, maakt hij een beslissing die hem duur zal komen te staan. Voor hij het weet ziet hij zichzelf in Denemarken terechtstaan voor oorlogsmisdaden en moet hij zichzelf voor de rechtbank verantwoorden.

Krigen (Deens voor oorlog) draait om het morele conflict van een man in een oorlog ver van huis, die na terugkomst opnieuw met ethische dilemma’s geconfronteerd wordt. Een oorlog heeft consequenties voor dat wat ieder mens volgens Lindholm is: een persoon in privésfeer, een persoon in het professionele leven en een burger in de samenleving. Deze drie hoedanigheden komen in Krigen met elkaar in conflict; voor soldaat Pedersen, maar evengoed voor zijn echtgenote, de soldaten uit zijn eenheid en wellicht zelfs voor de betrokken rechtsgeleerden.

Zoals altijd drijft Lindholm zijn personages genadeloos in het nauw. Hij wil met zijn films onderzoeken hoe de mens poogt te overleven als hij onder enorme druk komt te staan. In het rauwe en nietsontziende gevangenisdrama R is een jongeman overgeleverd aan de grillen van zijn gewelddadige medegevangenen; in het weergaloze Kapringen aan die van Somalische piraten die het schip waarop de hoofdpersoon werkt, hebben gekaapt. In beide films is het Pilou Asbæk die zich in het midden van het strijdtoneel bevindt en ook in Krigen is dat niet anders. De acteur geldt, net als zijn regisseur, als een talent uit het Deense filmlandschap en werkt gestaag aan een internationale carrière met rollen in Lucy, Game of Thrones en de aanstaande remake van Ben-Hur. Ook acteurs als Søren Malling (The Killing, Borgen) en Dar Salim (Borgen, Game of Thrones) zien we opnieuw terug. Lindholm castte echte Afghanistan-veteranen aan de kant van de Denen en oorlogsslachtoffers uit vluchtelingenkampen (en een enkele oud-Talibanstrijder!) aan de kant van de inheemse bevolking.

Krigen is geen politieke film. Lindholm wil het oordeel aan de kijker overlaten. Een groot verschil met een film als American Sniper (2014) van Clint Eastwood: in plaats van leidend of dwingend is de Deen het tegenovergestelde. Een verschil ook met Brødre (2004) van landgenoot Susanne Bier. Lindholm blijft ver weg van romantiek, heroïek en zelfs dramatiek. Krigen is minimalistisch, nauwgezet en sober. Als erfenis uit de Dogme-beweging kent de film nauwelijks muziek. De verschrikkingen worden haast achteloos geserveerd. Het werkt, want het brengt de kijker – evenredig met de ‘held’ (tussen aanhalingstekens, want precies dát staat der discussie) – in verwarring en zuigt hem mee het conflict in.

Tot op zekere hoogte dan, want het lukt Krigen niet altijd even meeslepend te zijn als zijn twee voorgangers. Kapringen wisselde berichtgeving over de kaping aan boord van het schip af met verwoede pogingen van de scheepsdirectie om met de gijzelnemers te onderhandelen, de een in ongewisse over de ander. Het gaf Kapringen zijn bloedstollende karakter waarbij angst, waanzin en wanhoop ongefilterd van het doek spatten. Krigen kent eenzelfde opzet, waar beelden van de jonge commandant en zijn eenheid in Afghanistan versneden worden met pogingen van zijn vrouw thuis alles op de rit te houden. Ook volgt een verdere schakering als de film van oorlogsfilm naar rechtbankdrama verschuift. Hier werkt die afwisseling niet altijd even goed. Waar R intens en Kapringen ontwrichtend is, is Krigen eerder ontnuchterend. Niettemin maakt Lindholm opnieuw een film met ongekende gevoeligheid en een ongeëvenaarde fijnzinnigheid.

zaterdag 25 juni 2016

Parade rotterdam

Elk jaar ga ik met vriendin Marlous naar de Parade in Utrecht. Dit had ik natuurlijk ook aan vriend Frans  verteld, en dus besloten we dat we met z'n 2-en naar Rotterdam zouden gaan om te kijken of Frans het ook wat vind, en voor mij een leuke nieuwe uitdaging omdat ik na Utrecht en Amsterdam nog niet in de andere steden ben geweest en ik het wel even leuk vind om te kijken op verschillende terreinen of het overal even gezellig is, Tot dusver is het nog steeds Utrecht wat ik een mooi terrein vind en waar ik de sfeer erg gemoedelijk vind.


We waren al vroeg op het terrein, omdat we natuurlijk het jammer vinden om 7,50 te betalen omdat je voor veel minder ook veel plezier kan hebben, en daarna is er nog genoeg te kopen aan eten en drinken dat die 7,50 toch een leuke bezuiniging is.. dus die hielden we lekker in onze beurs.

We zijn eerst opzoek gegaan naar de grote kassa, om daar de kaartjes te kopen, van te voren hadden we al drie voorstellingen uitgezocht die ons erg leuk leken.

Eén van de voorstellingen was
Kletsmajoor door Oostpool

 
Kletsmajoor gaat over het geblaat, gezwets, gezever van deze en alle tijden. Over de dronken oom die tijdens het kerstdiner z’n opgespaarde mening geeft, de politicus die om de hete brij heen draait, de voetbalanalist die zijn tweede huis bij elkaar kletst en de kapper die voor twintig minuten je beste vriendin is. Neem het ze maar eens kwalijk! Gewapend met een handjevol slappe anekdotes, verkeerd geciteerde quotes en een grabbelton aan algemene kennis gaan Teun Luijkx en Vincent van der Valk de strijd aan met de stilte.
“De PR-tekst van een Paradevoorstelling vertelt nooit het hele verhaal.” – Mahatma Gandhi, 1948.

Een voorstelling waarin twee spelers in een soort van tv zitten, verkleed als majoors die dan eindeloos verhalen vertellen.. het is een aardige voorstelling al  en natuurlijk is het heel knap dat ze 30 minuten aan 1 stuk door praten over eigenlijk niets maar moet ik zeggen het is niet mijn nummer 1 van wat we gezien hebben.

Eén andere voorstelling was:
 Internationaal Danstheater met DoelenEnsemble
Silent Songs

Drie betoverende dansduetten op melancholische muziek van Valentin Silvestrov en Simeon ten Holt. Het Internationaal Danstheater sloeg de handen ineen met het DoelenEnsemble voor het betoverende ‘Silent Songs’, waarin het gelijknamige werk van de Oekraïense componist Valentin Silvestrov en het pianostuk ‘Natalon’ van Simeon ten Holt centraal staan. Choreograaf Neel Verdoorn maakte speciaal voor haar dansers een drietal duetten en laat zich daarbij leiden door de melancholie van de muziekstukken en de persoonlijkheden van de twee dansers.

Het dansstuk kreeg vooral een speciaal effect door dat ze begeleid werden door een pianist en later met een zanger.. dit was eigenlijk mijn nummer twee.

de laatste voorstelling die we gezien hebben was:
 aman Amini / Paradiso Melkweg Productiehuis
Samenloop van Omstandigheden
In een liedjesvoorstelling schetst Saman Amini met anekdotes, projecties en een live band een indringend, freudiaans en autobiografisch portret. Samenloop van Omstandigheden is een persoonlijk verhaal waarin alle universele thema’s samenkomen tot het punt waar ze een individu vormen. Saman Amini zingt, speelt en vertelt over zijn leven, zijn moeder en vader en de liefde en alles wat nodig is om overeind te blijven als er niks meer overeind staat.

Wat een prachtige voorstelling, ik vond het genieten om te zien.. zo mooi het verhaal van hem, die gevlucht is naar Nederland, zijn verbintenis met de foto van dat jochie op het strand van 3 jaar, en dan dat hij pas na 15 jaar thuis is.. wat zou ik deze voorstelling graag in school halen, al denk ik dat hij net te hoog gegrepen is voor onze leerlingen.

Natuurlijk hebben we ook de inwendige mens verwent met eten en drinken, ik aan de water, waardoor ik een prachtige fles heb gekocht voor water,  en een heerlijk broodje falafel ala parade.. wat inhoud een plat pitabroodje maar wel erg lekker.

Kortom de Parade in Rotterdam is ook erg geslaagd, al is de sfeer in Utrecht vaak leuker is tot dusver mijn conclussie



 

Brainwas

Op een rustige morgen, waarin ik de nacht nog aan het verlaten was, omdat ik wel heerlijk geslapen had maar toch nog niet helemaal mezelf had gevonden ergens tussen de slaapkamer en de badkamer. Ben ik toch op weg gegaan naar mijn werk. Ongeveer half 8 kom ik de eerste tegen.... 
ik zie wat roods, ik lees liefde en denk... even voor de duidelijkheid ik was nog niet helemaal in de wakkere wereld..  "Goh wat laten ze die poster toch lang hangen na Valentijnsdag"....

Verder nog niets..... maar een paar bushokjes verder zie ik weer wat roods en nu zijn mijn ogen wat meer open.. en lees ik de tekst een keer erg goed.... en dan draait mijn maag zich om....
Ik vloek nog net niet.. maar besef me wel dat ik onderweg van mijn huis naar mijn werk al 3 heb gezien.. en als ik later die dag naar mijn sportschool rij.. zie ik ook nog een paar.. kortom het is rood in Alphen.

Naast de rotonde waar alles draait om God, waar de tekst staat dat je deze brave man niet moet vergeten. Daar waar nog een licht reclame bord boven de weg hangt met de tekst :"Vergeet God niet", daar is een nieuwe golf gekomen.. namelijk de abri's die gevuld worden met posters met bovenstaande tekst. alsof er nog niet genoeg is... maar goed ik ben ruimdenkend en vind dat alles moet kunnen.. vraag me dan wel af hoe het zou zijn als ineens op een rotonde zou staan dat alles draait om Allah. of dat deze poster er zou hangen met dezelfde tekst maar dan in plaats van God Allah geschreven... vind ik iets om eens uit te proberen, dus wie weet doe ik dat nog wel een keer..

Terwijl ik bovenstaande tekst lees, over dat Gods volmaakte  liefde  alle angst laat verdwijnen.. zie ik ineens een oom van mij, die toen hij stervende was, grote paniek in zijn ogen had, omdat hij bang was voor God, hij had zijn hele leven als goed gelovig mens geleefd, maar zo bang gemaakt voor God en dat hij voor hem moest verschijnen dat hij gestorven is met grote angst in zijn ogen.... 

Daarnaast denk ik aan al die mensen die vanuit Gods volmaakte liefde,  ontelbare mensen hebben vermoord, omdat deze mensen niet wilden geloven in de volmaakte liefde van deze God... hoeveel angst is er gezaaid door de mensen die juist zeggen dat deze liefde volmaakt is.

Dan denk ik aan de intolerantie toen we bij de herdenkingsdienst van een collega die werkzaam was, naast het Onze Vader, een stukje lieten lezen uit de Koran. .. het lied voor de doden... de reacties die kwamen.. de haat, de verontwaardiging die ontstond.. omdat  de volmaakte liefde van God dit niet toestond... kortom ... ik heb zo mijn twijfel bij dit bord.....

Dan denk ik aan de reacties op toen twee mannen elkaar zoenden, dat de Volmaakte liefde  ineens door zijn aanhangers als zondaars werden gezien. denk ik aan de velen die zijn opgehangen, gestenigd, doodgeschopt uit deze Volmaakte liefde, omdat ze iemand lief hadden...... 

Het raakt me dit soort posters met het verkeerde gebruik van de liefde en van een religie.. want volgens mij staat er nog steeds in elke religie de liefde centraal en als nummer 1 op de lijst... daarom
 
doe mij dan maar als betere promotie, als je tenminste liefde wil promoten.. onderstaande foto



vrijdag 24 juni 2016

dag dan ....

Vandaag waren de laatste lessen aan de leerlingen van de LN2 groep, in deze groep zitten de leerlingen die nu echt weg gaan, of naar en reguliere klas of naar de praktijkschool.  Sommigen blijven nog een jaar, maar dat zijn er meestal niet zo heel veel. 

Na de toch wel kleine kater van gisteren, dat van de groep LN3 leerlingen er maar 4 waren en ik dus eigenlijk niet van de hele groep afscheid heb kunnen nemen, wat ik later maar heb gedaan via Facebook om op hun profielen  en duidelijk afscheidspraatje te hebben gezet zodat ze weten en ook hun familie dat ze niet op school waren dat uur. 

Het bijzondere was wel vandaag dat de hele groep bijna compleet was, op een paar leerlingen na die een VAS toets moesten maken  om te kijken op welk niveau ze zitten. 

Aangezien ik vind dat je altijd afscheid moet nemen met een grote knal en met veel lol, omdat ze dat toch zullen onthouden.

Dus ben ik begonnen met het spel ballon trappen. Dat spel is simpel maar erg leuk, allemaal een ballon aan hun been en dan maar stuk trappen..... Ze zijn fanatiek en ze spelen het spel met verve met als gevolg dat ik nog meer geniet.

Daarna heb ik ze rond mij gezet en heb ik hun verteld dat ze moesten onthouden dat ze kanjers zijn, zij hebben namelijk Nederland overleefd. Als je heel eerlijk bent zijn zij sterker dan menig Nederlander. Zij hebben het lef gehad, al dan niet gedwongen, om hun land te verlaten en om in een ander land hun toekomst wederom op te bouwen.. In Nederland zijn weinig Nederlanders die dat ook kunnen zeggen. Dus wat ze ook tegenkomen ooit ze moeten beseffen dat ze heel sterk zijn.

Daarna vertel ik altijd tegen ze dat ze van mij een vriendje mee krijgen voor het leven, voor het moment dat ze zich soms eenzaam voelen, een vriendje om mee te praten. Ik heb standaard, en waar ik ook kom ik koop ze altijd, nieuw en tweede hands,  vingerpoppetjes. Dit keer mochten ze ze uitzoeken welke ze wilden.  Ze hebben dit met alle respect gedaan  en ze kozen diegene die hun het meeste aansprak.. dat vind ik dan  weer leuk ook. 
Ik weet natuurlijk niet of ze het echt leuk vinden, maar daar gaat het niet om, ik wil dit geven met het bij behorende verhaal over inderdaad dat ze sterk zijn en zich nooit alleen hoeven te voelen, omdat ze een vriendje hebben voor het leven.

Ik zie altijd wel de blijdschap  in hun ogen met dit klein kadootje en hoe ze dan genieten.

Kortom het was vandaag dag zeggen en afscheid nemen maar ach ze worden groot en dat is toch wat we willen dat ze zelfstandig genoeg zijn om Nederland aan te kunnen en te kunnen begrijpen.


donderdag 23 juni 2016

afblijven

Deze dag begon wat verwarrend.... eerste 3 uur geen les geven, het vierde uur ln3 die kwam, bleken er van de 12 lln 4 te zijn, de rest had denk ik ramadan of waren vergeten de wekker te zetten. Kortom de dag was niet leuk.. was gewoon akelig. Het was de laatste les aan deze groep en je kan dan niet goed afscheid nemen van ze.. ze zijn ineens verdwenen uit je leven en dat vind ik zo vreselijk vervelend.  Maar goed dat was dat.

Het sporten onder de eerste twee uur was heerlijk, lekker staan te praten met de trainer Frans en wat staan te kletsen, gevolg is dat de 45 minuten cardio zo voorbij is. Moest we als een razende naar het toilet maar ja het gesprek was zo boeiend dat ik het maar even heb opgehouden.

Na mijn laatste les met de ln3 groep ben ik met collega Lies vertrokken naar Ridderkerk waar we gingen kijken bij een schoolvoorstelling die we misschien wel willen boeken voor wensen en grenzen. Het lijkt ons geweldig leuk om met alle leerlingen uit klas 2 naar het Castellum te gaan om daar naar een speciaal voor hen uitgekozen voorstelling te gaan. Dus wij zijn gaan kijken

Tijdens deze les zag ik een jochie uit de eerst over de gang zwerven, ik ken hem hij is een dondersteen, dus ik vroeg hem wat er met hem was waarom hij niet bezig was met de vas toetsen.. nou hij was er uit gestuurd bij zijn coach.. hij had zijn vaspapieren op de grond gegooid.. en dus kreeg hij op zijn donder van de docent. en ja dat ging iets te ver.. de docent heeft iets gezegd in de richting van snotaap..... wegens zijn grote mond waarop hij zei Baardaap, de docent is een soort van hipster.. dus ik moest wel lachen. Mede omdat ik deze docent ken en normaal zou hij in zijn broek pissen van het lachen maar ja nu niet.. dus ja dat was ff aanpakken. Ik praat dan even met zon joch en vraag hem wat er is, en zeg altijd tegen hem dat ik vind dat hij een gesprek moet aangaan met zijn docent en het moet oplossen, ik maak wat grapjes, zodat hij wat meer ontspant en vaak lukt het me dan ook om ze weer ontspannend in de les te krijgen waar ze dan hun excuus aanbieden en dan is de kous af. dit keer dus ook.

Het stuk staat nog in de stijgers maar ik hoop dat ze in september zo goed zijn dat ze het stuk met gemak spelen.... ze speelde nu net voor de derde keer, dus is het even afwachten hoe het zich verder ontwikkeld. We zullen zien. We waren wel enthousiast genoeg om ze te willen boeken voor in september.

Daarna terug naar school, bij binnenkomst wist ik het weer... ik had en training over verslaving. dus daar moest ik ook nog heen, al was ik het om eerlijk te zijn vergeten. 

De training was best wel goed, maar het nadeel was, en daar zakt dan meteen mijn broek van af. Het gaat over verslaving, we beginnen te praten en wat krijg je.   juist het doorschuif systeem. De vraag was wat wij deden met een leerling die stoned in de klas zit. Wij hebben het beleid, we praten met dat kind en bellen ouders... die mogen het verder op pakken.  Het mooie is dat heel veel instanties dan meteen zeggen dat het niet goed is, het vertrouwen van het kind... etc.. hoop gedoe. Maar uiteindelijk komt het erop neer dat wij het dus niet goed doen en  als we ze door verwijzen dat die zeggen dat het niet voor hen is.. Dan de opmerking over het roken dat het belachelijk is dat docenten staan te roken bij de leerlingen.. Ik begrijp deze reactie wel maar toch ergens klopt hij niet omdat ik denk, als je rookt en bij de leerlingen staat kan je juist heel mooie praten en dingen zeggen.  maar ja wie ben ik

Dus om 16. 50 heb ik afscheid genomen en ben ik vertrokken... ik vond het mooi geweest voor deze dag


woensdag 22 juni 2016

soms zo klein maar zo dierbaar


een mail bericht op een dinsdagavond

Ik heb voor de laatste toets een 8.5 gehaald.
Ik sta nu een 6.7 voor Nederlands.
Dat wou ik even zeggen.

Meisje wat goed van je
ben super  trots op je


Dank u wel ik kon gewoon niet wachten om het te vertellen ben super blij.

ja gaaf
Ik dacht ik houd u even op de hoogte vond ik wel leuk
U had het ooit wel gezien alleen ja ik weet niet vond t gewoon leuk. 
Ik ben nog nooit zo blij geweest met een cijfer haha.

Meestal ben ik niet zo van met de veren pronken die ik krijg toegestoken, maar soms moet ik toch even mijn geluk delen, daarom soms maar hier. Al ben ik er niet van om over mezelf op te scheppen. Zoals mijn opvoeding was, doe gewoon je ding, doe normaal, en doe wat je moet doen.. en als men tevreden is en men is blij, dat is winst maar doe het vanuit wie en hoe je bent.

Dit heb ik altijd gedaan, ik hou er niet zo van om van de daken te schreeuwen hoe goed ik dan wel niet ben volgens anderen, ik geloof nog steeds, in bescheidenheid siert de mens.

Ik geniet van de kleine dingen die me overkomen en de groei die ik zie bij leerlingen. of zoals ik al schreef over afgelopen week hoe ik zie dat de kinderen genieten, de gastdocenten maar ook de docenten,. van wat er in die week gebeurt, hoe het gaat en loopt. heerlijk gewoon.

Toch kan ik het even niet laten om het bovenstaande mailtje te delen, niet om mezelf op de borst te kloppen of door jullie te horen hoe goed ik het wel niet doe,. nee maar gewoon omdat men zo vaak zegt. 
"Onderwijs elke dag anders" en dat is het ook

Dit meisje zit in een tweede klas, zwaar aan het puberen, maar ook zo onzeker, maar zo geweldig leuk en zo onhandig, ze moet het maar zien te rooien met sommige docenten die haar geen ruimte kunnen geven en haar om haar bakvissen gedrag dan buiten de klas plaatsen. Ze is soms inderdaad onhandelbaar, maar ze moet zo vreselijk lachen soms, mijn gebruik is dat ik mee lach en als we uitgelachen zijn dan kan ze gewoon weer aan het werk.

Ze wil heel graag naar klas drie op kader niveau en ze heeft een 7 gemiddeld nodig om over te kunnen naar kader... een 6,7 is afgerond naar boven een 7, ze staat voor de andere twee hoofdvakken, wiskunde en Engels een dikke 7 of zelfs hoger, dus met dit cijfer kan ze opstromen.. vind ik zo gaaf. en vind ik zo mooi van haar 

Ik  heb haar in de counseling en praat veel met haar, soms maar 5 minuten maar dan kan ze er weer tegen, maak afspraken met haar en zij is 1 van de weinigen die zich er dan aan houd, zoals als je er nog een keer uitgestuurd word ga je trakteren.. en dat deed ze ook, de hele klas kreeg snoepjes van haar.. mijn afspraak met haar als ze er tot aan de zomer niet meer uitgestuurd gaat worden dat ik haar dan een zak snoep geef, hou ik ook. en ze gaat het redden ik weet het zeker..



De momenten dat de derde klas leerlingen bij mij binnen komen en vragen om een lesje drama, vind ik super gaaf, zoals vandaag, ik had 10 minuten over, ze kwamen binnen en we hebben even heel snel verboden te lachen gedaan in mijn lokaal, zij slap van het lachen en ik ook,  daarna zie ik ze weer vrolijk door de school lopen en genieten , geweldig vind ik dit dan.. 

Of de groep van de isk die een grote groep is vol problemen maar die doordat ze een uurtje drama krijgen, omdat ik vind dat ze dat nodig hebben, ineens trouw op school komen op de dinsdag die van hun stoel vallen van het lachen  bij drama om elkaar en om wat gespeeld word.. prachtig vind ik dit.. ik vind dit genieten..  en zie dat ze gaan landen , dat ze wat meer licht puntjes krijgen in het zo moeilijk en onbegrijpelijk Nederland voor ze... het is mooi

Kortom onderwijs is elke dag anders ... en ik kan een ieder dit aanraden als je tenminste kan zien wat die kids aan je geven, soms moet je net iets verder kijken dan je denkt te moeten kijken en dan zie je de prachtigste cadeau die ze je geven.. heerlijk.

dinsdag 21 juni 2016

wensen en grenzen 2016

Elk jaar komt het terug, het project voor de bovenbouw Wensen en Grenzen.
De onderdelen in de bovenbouw zijn anders dan in de onderbouw.
Dit keer hadden we besloten dat we ook extra aandacht willen geven aan cyberpesten mede omdat we ontdekken dat de leerlingen dit toch wel erg gemakkelijk doen, ze heel snel over stag gaan en dan toch net dat doen wat ze niet moeten doen.
De onderwerpen waar we speciale aandacht aan wilden besteden was, cyberpesten, seksuele rolpatronen,  verslaving, gezonde leefstijl en sociale media, met onder andere het vlaggen systeem, wat is wel en wat is geen normaal seksueel gedrag.

Vooraf was het een heel geregeld, mensen die ja zeiden maar dan ontdekten dat het niet kon omdat ze toch wat anders hadden staan, kortom we hebben achter de schermen heel veel werk verzet om het toch voor elkaar te krijgen.

Het rooster was gemaakt, maar ineens bleek dat het niet klopte omdat een docent niet kon op de dagen dat hij was ingezet, daarnaast was het ook zo een lokaal niet klopte omdat daar een groep niet aan de slag kon, dus moest dat omgezet worden, kortom veel gedoe

Afgelopen donderdag zijn we begonnen, als het eenmaal loopt dan is het goed en geslaagd, Ik geniet er dan weer van, als ik zie hoe de leerlingen lopen te genieten, hoe enthousiast ze zijn over de workshops die ze krijgen.

Ik geniet als ik zie hoe mijn collega's en gevraagde gast docenten zich inzetten en hoe ze genieten van de klassen die ze lesgeven, hoe ze de stof overbrengen. Het is een feestje om te zien en mee te mogen maken.

Na vier prachtige project dagen kan ik terug kijken op een geslaagd project. De leerlingen zijn enthousiast, het is heerlijk om leerlingen uit de derde klas naar mij toe te zien komen om even tegen mij te zeggen dat ze het zo geweldig vonden. Dat ze zoveel hebben geleerd van deze dagen. Dat ze bij de les verslaving iets gingen opzoeken over een drugs waarvan ze niets wisten. Maar ook de persoonlijke verhalen die ze deelden met zowel de klas als de workshopleiders... heerlijk vind ik dit om te horen en te zien

Aan het einde van de projectdagen kwamen de unitleiders van de bovenbouw naar mijn lokaal om de externe medewerker te bedanken voor hun inzet en kregen ze alle 4 een bosje bloemen. Het is een klein gebaar maar zo waardevol dat dit gebeurt.

als dank voor het organiseren kreeg ik ook een bosje bloemen waar ik dan extra blij mee ben omdat ik dat zo leuk vind dat we dit doen. Heerlijk gewoon.

Kortom ik kan terug kijken op geweldige goede en mooie dagen en ben zo blij dat we dit als school doen en zo oppakken heerlijk