zo dapper
totaal onverwachts
ineens staat hij daar
die al 3 jaar geleden
zijn koppie had
moeten laten zien
nu staat hij wat gebogen
voorover
maar trots de
weergoden te trotseren
om aan te geven
dat de lente komt
mij verteld hij meer
door te kijken naar
zijn plek
hij staat
daar waar de as
van mijn vader is
neergelegd
waar we
sneeuwklokjes
en vergeetmenietjes
bij hadden gezet
om zo aan ons te vertellen
dat we het goed doen
dat we hem
daar goed hebben
neergelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten